دانشمندان با شناسایی ۱۰۴ ژن پرخطر دخیل در بروز شیزوفرنی، نشان دادند که امکان تشخیص و درمان بالقوه این بیماری روانی حتی پیش از بروز علائم آن وجود دارد.

شیزوفرنی یک اختلال روانی شدید و مزمن است که با توهم، ناتوانی در ابراز احساسات و اختلالات شناختی همراه است. اگرچه داروهای موجود در تخفیف این علائم موثرند اما در حال حاضر دارویی برای درمان این بیماری وجود ندارد.

به گفته «لی بینگ شان» (Li Bingshan) محقق موسسه ژنتیک دانشگاه واندربیلت، اکتشاف اخیر در مورد ۱۰۴ ژن پرخطر دخیل در بروز شیزوفرنی، دانشمندان را در درک بهتر آن که این ژن ها چگونه در دوران جنینی فرد را به ابتلا به این بیماری مستعد می کنند و در نتیجه طراحی راهبردهای مداخله ای مناسب یاری می دهد.
محققان پیش تر در تحقیق دیگری ارتباط میان ۱۰۰ مکان ثابت بر روی کروموزوم های مختلف را با شیزوفرنی شناسایی کرده بودند اما تحقیقات جدید نشان داد که ژن های پرخطر مذکور در این مکان ها قرار نداشته و امکان کنترل فعالیت آن ها از راه دور نیز وجود دارد.
برخی از این ژن ها کدکننده پروتئین هایی هستند که در دیگر بیماری ها هدف داروهای موجود در بازار قرار می گیرند.
بنابراین، پژوهشگران معتقدند که چارچوبی که طراحی کرده اند، می تواند در تعیین این که آیا امکان استفاده از داروهای موجود در بازار برای درمان بیماری های غیرمرتبط در درمان شیزوفرنی نیز قابل استفاده است یا نه، کمک کند.
گزارش جزئیات این تحقیق در مجله Nature Neuroscience منتشر شده است.