مطالعات نشان میدهد تزریق نوعی سلول به عضلات تحلیل رفته بر اثر بیماری یا عدم تحرک، در بازیابی حجم توده عضلانی موثر است. این روش برای افزیش توده عضلات در سالمندان و بیمارانی که از ضعف عضلات رنج میبرند موثر است.
عضلات افرادی که بر اثر بیماری یا به صورت ژنتیکی معلول هستند یا تحرک ندارند، به مرور تحلیل میرود. این معضل در بیماران مبتلا به دیابت نیز کم و بیش دیده میشود.
محققان دانشگاه ایلینوی برای حل این مشکل، سلولهای شناخته شدهای را به ماهیچه مدلهای حیوانی تزریق کردند. این سلولها در رشد رگهای خونی موثرند و قادرند توده عضلانی از دست رفته بر اثر عدم تحرک را بازیابی کنند.
این سلولها pericytes نام دارند و علاوه بر تحریک رشد رگهای خونی، در انبساط بافتهای سراسر بدن نیز نقش دارند.
محققان این سلولها را به عضلات موشهای مبتلا به تحلیل عضله تزریق کردند و پس از دو هفته بهبود قابل توجهی در تراکم و حجم عضله موشها دیده شد و به راحتی قادر به تحرک و فعالیت بودند. آزمایشها نشان داد علاوه بر افزایش تراکم عضله، رگهای خونی نیز رشد بهتری داشته اند و به طور کلی نتیجه کاملا رضایتبخش بوده است.
مطالعات نشان میدهد میزان سلولها pericytes در عضلات بی تحرک به مرور کاهش مییابد و به همین دلیل تزریق این سلولها در بهبود و افزایش توده عضلانی موثر است.
به مرور زمان و با افزایش سن، حجم و قدرت عضلات کاهش می یابد. استحکام عضلات یکی از مهمترین نشانههای بدن سالم است. با تضعیف عضلات، اندامهای داخلی بدن و به ویژه استخوان ها آسیب پذیر میشوند. محققان معتقدند این روش گزینه مناسبی برای افزایش حجم توده عضلانی در بیماران است.
نتایج این مطالعه در نشریه The FASEB منتشر شده است.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.