پژوهشگران آمریکایی در بررسی جدیدی توانستند بینش جدیدی در مورد نورون‌های قشر حرکتی و نقش آنها در اختلالات عصبی ارائه دهند.

پژوهش جدیدی که در “دانشگاه آرکانزاس” (U of A) آمریکا انجام شده، بخش جالبی از کار نورون‌های قشر حرکتی مغز را نشان می‌دهد که می‌تواند بینش وسیعی در مورد اختلالات عصبی ارائه کند.

شاید این پژوهش که نشان می‌دهد نورون‌های قشر حرکتی مغز، تقسیم کار غیرمنتظره‌ای با یکدیگر دارند، بتواند به دانشمندان در درک نحوه کنترل بدن توسط مغز کمک کند و بینش جدیدی در مورد اختلالات خاص عصبی ارائه دهد.

پژوهشگران، نورون‌های قشر حرکتی موش‌ها را بررسی کردند و آنها را در دو دسته قرار دادند؛ “نورون‌های متمرکز خارجی” که با قسمت‌های متفاوت بدن در ارتباط هستند و آنها را کنترل می‌کنند و “نورون‌های متمرکز داخلی” که تنها با یکدیگر در ارتباط هستند و سیگنال‌ها را به بخش‌های دیگر نمی‌فرستند. پژوهشگران دریافتند که می‌توان با افزایش مهار نورون‌های قشر حرکتی، نورون‌های متمرکز خارجی را به نورون‌های متمرکز داخلی تبدیل کرد.

“وودرو شو” (Woodrow Shew)، استادیار فیزیک دانشگاه آرکانزاس گفت: تغییر در سیگنال‌دهی، با بسیاری از  اختلالات مغزی در ارتباط است. این نورون‌ها می‌توانند با افزایش مهار قشر حرکتی، بدن را تحت کنترل درآورند. امکان دارد هنگامی که سیگنال‌ها از قشر حرکتی به عضلات فرستاده می‌شوند، سیگنال‌های داخلی که معمولاً وجود ندارند، آنها را مختل کنند.

“سندرم رت” (Rett syndrome) که یک اختلال عصبی نادر به شمار می‌رود، یکی از اختلالات مغزی مرتبط با افزایش مهار نورون‌های قشر حرکتی است و پژوهشگران قصد دارند در مراحل بعد، بررسی‌های بیشتری را در مورد پیامدهای این اتفاقات و نقش آنها در سندروم رت انجام دهند.