«رحیم عبدالکریمی» با بیان اینکه این پرندگان بالغ در دشت «سوتاو حمامیان» مشاهده شد، اظهار داشت: این دشت مهمترین زیستگاه دایمی جمعیت زمستان گذران و زادآور این پرنده به شمار می رود.
وی با ابراز امیدواری نسبت به جوجه آوری این جمعیت زادآور، افزود: اگر تمهیدات اساسی و علمی با پشتوانه اجرایی برای این پرنده ارزشمند اندیشیده نشود، آینده مبهمی به مانند گونه های شاخص کشوری از جمله شیر ایرانی و ببر مازندران برای میش مرغ در انتظار خواهد بود.
«عبدالکریمی» اضافه کرد: جمعیت این گونه با ارزش در ایران بین ۳۰ تا ۳۵ فرد تخمین زده می شود که به لحاظ اکولوژیکی به معنای به صدا در آمدن زنگ خطر انقراض این گونه در ایران است.
به گزارش ایرنا، در زمستان سال گذشته و در زیستگاه های بوکان ۲۵ قطعه از این گونه نادر مشاهده و سرشماری شد.
میش مرغ (چیرگ) از راسته درسانان، خانواده هوبره، از جنس «Otis» و جزء بزرگترین پرندگان گیاه خوار به شمار می رود که با جثه بزرگ و بال های کشیده و پرتوان، سنگین ترین پرنده قادر به پرواز جهان لقب گرفته است؛ این پرنده در حال حاضر با درجه حفاظتی آسیب پذیر در لیست سرخ (IUCN) قرار دارد.
دشت «سوتاو» یک پهنه تپه ماهوری به وسعت ۴۰۰ هکتار را در روستای حمامیان از توابع بوکان شامل می‌شود و سالانه پذیرای ۲۰ تا ۲۵ قطعه از این ‌نوع پرنده نادر است.
این منطقه از سوی اداره کل حفاظت محیط زیست آذربایجان غربی به عنوان پناهگاه میش مرغ اعلام شده ‌است.