در این تحقیقات اسکات کلی یکی از فضانوردان ناسا به مدت یک سال در ایستگاه فضایی بین‌المللی زندگی کرد و برادر دوقلوی وی مارک کلی روی زمین باقی ماند. به منظور بررسی اثرات سفر فضایی بر بدن انسان،‌ در طول این مدت یک گروه تحقیقاتی بین‌رشته‌ای وضعیت سلامت و بیولوژیک هر دو برادر را تحت نظر قرار دادند. در نتیجه این بررسی‌ها مشخص شد حداقل سفرهای فضایی نزدیک به زمین اثر پایداری بر وضعیت بیولوژیک بدن ندارد. درواقع با وجود این که بدن اسکات در مقایسه با بدن مارک دستخوش تغییراتی شده بود، به محض بازگشت وی به زمین همه چیز به حال عادی بازگشت.
عوامل زیادی در فضا وجود دارد که ممکن است بدن فضانوردان را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال می‌توان به تشعشعات کیهانی، کیفیت هوای ایستگاه فضایی، جاذبه صفر و استرس ناشی از به دام افتادن درون یک محیط بسته دور از خانه اشاره کرد.
هنگامی که اسکات در فضا به سر می‌برد، تغییرات مختلفی را در وضعیت بیولوژیک بدن خود تجربه کرد. برای مثال نحوه بیان ژن‌های او در فضا با آنچه در سطح زمین رخ می‌دهد، تفاوت داشت. اما این تغییر تاثیری بر سلامت وی نداشت و پس از بازگشت به خانه تقریبا همه‌چیز به حال اول بازگشت.
در این سفر فضایی دیواره سرخرگ کاروتید اسکات ضخیم‌تر شد، واکسن سرماخوردگی که در فضا به او تزریق شد عملکردی دقیقا مشابه زمین داشت، تغییرات باکتری‌های موجود در معده او بیش از آنچه در سطح زمین در اثر استرس رخ می‌دهد، نبود. همچنین او تغییراتی را در شکل کره چشم و دید خود در فضا تجربه کرد.
پایدارترین تغییراتی که در بدن اسکات روی داد مربوط به اندامک‌هایی بود که با عنوان تلومر شناخته می‌شوند و در انتهای کروموزوم‌ها قرار دارند. تلومرها در واقع پوشش‌های محافظتی کروموزوم‌ هستند و مانع انحلال کروموزوم‌ها و آسیب دیدن سلول‌های سالم می‌شوند. کوتاهی تلومرها موجب افزایش خطر تسریع روند پیری و ابتلا به بیماری‌های مرتبط با کهولت سن مانند اختلالات قلبی و سرطان می‌شود.
سفرفضایی دارای نوعی اثر کشسانی بر تلومرهای اسکات بود که برادر وی در سطح زمین با وجود داشتن ساختار ژنتیکی یکسان با وی، هرگز آن را تجربه نکرده است. در بررسی‌ها مشخص شد طول تلومرهای اسکات در مدت سفر فضایی بیش از طول آن‌ها قبل و بعد از اقامت او در ایستگاه فضایی بوده است. اما به محض بازگشت وی به زمین، طول تلومرها به سرعت کاهش یافت و در حال حاضر طول تلومرهای وی کمتر از طول آن‌ها قبل از انجام سفر فضایی است.
به گفته محققان، این بررسی‌ها تنها بخشی از آنچه را که در سفرهای نزدیک به زمین برای فضانوردان رخ می‌دهد نشان می‌دهد و هنوز آثار سفر به اعماق فضا بر بدن انسان، کاملا ناشناخته است.