به گزارش ایسنا، یک دلیل مهم برای ترس از سیارک‌ها وجود دارد و آن این است که آنها دائماً در حال گذر از زمین هستند و این موضوع می‌تواند خطرناک باشد. با این حال بنا بر مطالعه اخیری که پژوهشگران آمریکایی انجام داده‌اند، از بین بردن این اجرام آسمانی چندان هم کار ساده و آسانی نیست زیرا انرژی آنها بیش از چیزی است که افراد تصور می‌کنند.

در مطالعه اخیر، پژوهشگران “دانشگاه جانز هاپکینز” به منظور درک بهتر ساختار و تأثیر سیارک‌ها، چند سنگ دارای شکاف را با یک روش مدل‌سازی کامپیوتری جدید شبیه‌سازی کردند.

“چارلز ال میر”(Charles El Mir) فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک دانشگاه جانز هاپکینز و نویسنده ارشد این مقاله گفت: ما پیش از این مطالعه، بر این باور بودیم که هرچه اندازه سیارک‌ها بزرگ‌تر باشد، شکستن آنها آسان‌تر است زیرا احتمال وجود شکاف در سیارک‌ها بزرگ بیشتر است اما یافته‌های اخیر ما نشان می‌دهد سیارک‌ها قوی‌تر از آنچه که ما فکر می‌کنیم، هستند و برای از بین بردن آنها به انرژی زیادی نیاز است.

درک خواص فیزیکی سنگ‌ها در آزمایشگاه، راحت است اما درک ساختار سیارک‌ها به این آسانی نیست. برای حل این مسئله، در اوایل دهه ۲۰۰۰، محققان یک مدل کامپیوتری ایجاد کردند که برخورد سیارک را شبیه‌سازی می‌کرد. پس از آن پژوهشگران به این باور رسیدند که می‌توان سیارک‌ها را از بین برد.

پژوهشگران این مطالعه نیز همان سناریو اما در یک مدل کامپیوتری جدید به نام مدل”Tonge-Ramesh “را در پیش گرفتند. این نسخه برای پردازش دقیق‌تر مقیاس‌های کوچک سنگ‌ها مورد استفاده قرارگرفت.

ال میر در ادامه افزود: ما در این مطالعه قصد داشتیم دریابیم چه میزان انرژی برای از بین بردن یک سیارک و شکستن آن لازم است.

پژوهشگران پس از انجام آزمایشات دریافتند، سیارک‌ها با ضربه نابود نمی‌شوند بلکه تنها هسته آنها آسیب دیده و کمی تخریب می‌شود اما این هسته با وجود اینکه اسیب دیده باز هم همچنان نیروی گرانش قوی دارد. در نهایت محققان نتیجه گرفتند که برای نابودی سیارک‌ها به انرژی بسیار زیادی لازم است و به راحتی آنها از بین نمی‌روند.

سیارک

سیارک‌ها(Asteroids) اجسام کوچکی هستند که از سنگ یا فلز و سنگ و فلز ساخته شده‌اند. سیارک‌ها معمولاً اجسام نامنظمی هستند و بر گرد خورشید حرکت می‌کنند. میلیون‌ها سیارک در منظومه خورشیدی ما وجود دارند. بسیاری از آن‌ها میان مدار مریخ و مدار مشتری قرار گرفته‌اند و گرد خورشید می‌گردند. دسته‌ای دیگر از آن‌ها در مکان‌های دیگر منظومه خورشیدی یافت می‌شوند. به نظر می‌رسد علت اینکه اغلب آن‌ها در فاصلهٔ مریخ و مشتری دیده می‌شوند این است که احتمالاً در مدار بین این دو سیاره، سیارهٔ دیگری نیز وجود داشته است که به علت جاذبهٔ شدید مشتری متلاشی شده است و سیارک‌ها پدید آمده باشند.

یافته‌های این مطالعه در مجله ” Icarus “منتشر شد.