پدرها و مادرها اغلب دوست دارند بچه‌های‌شان در مدرسه، دانش‌آموزان «خیلی خوب» ارزیابی شوند و با واژگانی مانند «خوب»، «نیازمند تلاش» یا «قابل قبول» کنار نمی‌آیند.

گاهی وجود کمی ضعف در یادگیری فرزندمان را با چاشنی فشار و تکلیف بیش‌تر در خانه جبران می‌کنیم و اگرچه برای مدتی نتیجه را تغییر می‌دهیم، این موضوع در سال‌های بعد باز هم تکرار می‌شود و به جای آن‌که فرزندان بزرگ شوند، مادرها و پدرها پیشرفت می‌کنند.

در پژوهش عوامل پیشرفت کودکان در مقطع ابتدایی، مهم‌ترین عامل معلمان و همراهی اولیا با روش‌های یاددهی معلمان عنوان شده است. شاید فرزندان ما در این سن نتوانند دقیقاً مطالبی‌ را که در کلاس درسی یاد می‌گیرند بیان کنند؛ ولی یادگیری فرزندان ما در گفت‌وگو و پرسیدن از میان همین نوشته‌های نصف و نیمه و بیان ناقص و مبهمشان کشف می‌شود و بدین‌سان آن‌ها را در مسیر خوداتکایی و پیشرفت هدایت خواهیم کرد.