پیوند سلول های لوزالمعده در بیماران مبتلا به دیابت یک درمان امیدوارکننده جایگزین تزریق روزانه انسولین است. این سلول های پیوندی می توانند مانند یک لوزالمعده زیستی مصنوعی عمل کنند و با اندازه گیری مداوم سطح گلوکز خون، در زمان نیاز انسولین ترشح کند.
به منظور موفقیت عملکرد سلول های پیوندی باید این اطمینان حاصل شود که سلول ها به اندازه کافی اکسیژن دریافت می کنند. این اکسیژن کافی برای بقا و حفظ عملکرد سلول های پیوندی ضروری است.
محققان دانشگاه MIT برای حل این مشکل روشی یافته اند که با استفاده از آن میزان اکسیژن سلول های پیوندی در بدن موجود زنده به طور مداوم اندازه گیری می شود.
روش هایی که تا کنون برای اندازه گیری اکسیژن مورد استفاده قرار می گرفت، مانند میکروحسگرهای اپتیکی، بسیار شکننده و تهاجمی هستند. در روش جدید محققان دانشگاه MIT از یک روش دقیق غیر تهاجمی به اسم فلوئور ام ار آی استفاده می شود. در این روش از تعامل میدان مغناطیسی و هسته فلوئور استفاده می شود و میزان اکسیژن سلول ها اندازه گیری می شود.
با استفاده از این روش می توان کارایی و اثربخشی سلول های پیوندی را مورد ارزیابی قرار داد. این روش در مدل های حیوانی موفقیت آمیز گزارش شده است و امید می رود به گونه ای توسعه یابد که بیماران مبتلا به دیابت را از تزریق روزانه انسولین بی نیاز کند.
دیابت به علت ناتوانی بدن در تولید یا مصرف انسولین بوجود می ‏آید. انسولین ماده ‏ای است که توسط لوزالمعده تولید می شود و نقش آن استفاده از قند به عنوان عظیم ترین منبع انرژی بدن است.
قند خون بالا به مرور زمان بر تمام ارگان های بدن تاثیر می گذارد و منجر به بیماری های قلبی، سکته مغزی، نارسایی کلیه، نابینایی، ناتوانی جنسی و عفونت های منتهی به نقص عضو می شود.
نتایج این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.