به گزارش بهداشت نیوز: این استاد دانشگاه در ادامه با اشاره به نقش مهم خانواده ها در سلامت روان کودکان و نوجوانان، تصریح کرد: در مراحل اولیه زندگی مراقبت ها و حفاظت های والدین، به خصوص مادر از کودک سبب می شود که کودک احساس امنیت و اعتماد به نفس مورد نیازش را بدست آورد. او تجربه کردن را کم کم شروع می کند و می آموزد که کارهایی را می تواند به تنهایی انجام دهد.

وی در ادامه افزود: زندگی اجتماعی آدمی از خانه آغاز می شود و اگر بپذیریم که رفتار محصول و ثمره یادگیری است و در سالهای اولیه زندگی به وسیله پاداش ها خانواده و محیط شکل می گیرد، باید قبول کنیم که خانواده در تعیین نوع رفتار و طرز فکر نوجوان و سلامت روانی و عاطفی آنها نقش اساسی دارند.

وی افزود: کسی که در محیط خانواده مورد توجه و تاکید قرار بگیرد و از مهر و محبت صادقانه والدین برخوردار گردد، احساس عزت نفس می کند و نسبت به خودش نگرشی توام و همراه با احترام پیدا می کند و همین احساس باعث می شود که در برقراری ارتباط با دیگران مطمئن تر عمل کند و مسلما باید دانست که همبستگی بالاییبین دریافت محبت از والدین و احساس مالکیت و تعلق به آنها با سلامت روانی نوجوانان وجود دارد.

رحیمیان در ادامه خاطرنشان کرد: والدین که در هریک از مراحل زندگی نوجوان مسئولیتی در حد توان نوجوان به او محول می کنند، به او فرصت می دهند که توانایی خود را محک بزند و بتواند از وابستگی آزاد شود و خودش را فردی موفق و با ارزش بیندازد.

 این روانشناس در خاتمه تاکید کرد: اما کودکانی که مورد بی توجهی یا مراقبت شدید والدین قرار دارند فرصت ارتباط برقرار کردن با محیط و کسب تجربه را از دست می دهند و نمی توانند راه غلبه بر ضعف ها و ناکامی ها را یاد بگیرند و در مناسبات اجتماعی دچار مشکل می شوند و برای پوشاندن و جبران احساس ناتوانی و حقارت خود به تنهایی و گوشه گیری در پیش می گیرند، پس وظیفه خانواده ها ایجاد یک محیط سالم و سرشار از احترام و محبت برای فرزندان و اعضای خانواده اش است.