روزانه ۵۰۰ میلیون سلول پوستی از بین می روند و کل لایه خارجی پوست، هر ۲ تا ۴ هفته یکبار با سلول های تازه و جدید جایگزین می شوند؛ با این وجود چرا شاهد نشت و خارج شدن خون، عرق و دیگر مایعات از طریق پوست نیستیم؟

محققان امپریال کالج لندن از سال ۲۰۱۶، مطالعه ای را با هدف بررسی لایه های مختلف تشکیل دهنده اپیدرم (لایه سطحی پوست) پستانداران آغاز کردند. در مطالعه های قبلی مشخص شده بود که اپیدرم پستانداران دارای ۲ سد اصلی در دو لایه بالایی اپیدرم است.

بیرونی ترین سطح پوست، یک سد هوا – مایع است که stratum corneum نام دارد و زیر آن، یک سد مایع – مایع قرار دارد. دانشمندان مدت ها است که بیرونی ترین لایه اپیدرم، که بطور معمول سلول های مرده را دور ریخته و آنها را با سلول های تازه و سالم تر جایگزین می کند، مورد مطالعه قرار داده اند؛ اما اطلاعات بسیار کم و محدودی درباره لایه نازک دوم که stratum granulosum نام دارد، بدست آمده است.

این لایه برای اطمینان از اینکه پوست دچار تخریب نمی شود، بسیار حیاتی است، چرا که این لایه باعث تشکیل اتصالات محکم می شود، اما بیرونی ترین لایه پوست نمی تواند چنین اتصالات محکمی ایجاد کند. لایه استرانوم گرانولوزوم (stratum granulosum) درعین حال نقش مهمی در فرآیند دور ریختن سلول های مرده ایفا می کند.

از بین رفتن سلول های لایه بیرونی نیازمند این است که سلول های تازه پوست پیش از اینکه به لایه استرانوم گرانولوزوم برسند، به صورت مداوم در پایین ترین لایه های اپیدرم تولید شوند. در اینجا آنها جایگزین سلول های قدیمی پوست شده و سپس به خارجی ترین لایه اپیدرم هدایت می شوند.

تا قبل از مطالعه سال ۲۰۱۶، مشخص نبود که چگونه سلول های لایه استرانوم گرانولوزوم می توانند بدون اینکه اختلالی در سد اتصالات محکم ایجاد کنند، با سلول های تازه جایگزین شوند.

ریکو تاناکا (Reiko Tanaka)، از پژوهشگران امپریال کالج لندن گفت: این مطالعه کمک کرد تا بتوانیم مشاهده کنیم چگونه سلول هایی که پوست را شکل می دهند، قادر به فعال کردن مکانیسمی برای تولید نوعی چسب هستند که سلول ها را به یکدیگر چسبانده و یکپارچگی پوست را حفظ می کنند.

محققان از روش تصویربرداری موسوم به confocal microscopy برای بررسی دقیق سلول های لایه استرانوم گرانولوزوم در گوش موش استفاده کرده و دریافتند که شکل این سلول ها برای ایجاد نوع مانعی که ایجاد می کنند، حیاتی است.

پوست انسان از آرایش منحصربفردی از اشکال موسوم به tetrakaidecahedrons تشکیل شده است که هرگز دچار شکاف نشده و مایعات (خون و عرق) از آن نشت نمی کند.

این شکل درحقیقت یک پلی هدرون ۱۴ وجهی با ۶ وجه چهار ضلعی و ۸ وجه به شکل شش ضلعی است.

محققان می گویند، کورنئوسیت ها corneocytes)) – نوعی سلول پوستی در بیرونی ترین لایه اپیدرم – در انسان متنوع تر از موش است.

در ادامه تحقیقات محققان قصد دارند مشخص کنند که چگونه ضخامت پوست در لایه های اپیدرم تعیین شده و چگونه تعادل بین رشد سلول و ریزش سلول حفظ می شود.نتایج این مطالعه در مجله eLife منتشر شد.