ماکروفاژها سلول های سیستم ایمنی هستند که وظیفه محافظت از بدن را بر عهده دارند، اما بسیاری از تومورهای سرطانی سیگنالی موسوم به CD47 ایجاد می کنند که ماکروفاژها را به خواب عمیقی فرو می برد و مانع بلعیدن و هضم سلول های سرطانی توسط ماکروفاژها می شود.
اکنون محققان دریافتند از طریق برنامه ریزی مجدد متابولیسم ماکروفاژها می توان اثر این سیگنال را از بین برده و ماکروفاژها را مجددا فعال کرد.
ماکروفاژها مانند سلول های T و B از نوع سلول های سیستم ایمنی هستند، اما بر خلاف آن ها قادرند سلول های غیرعادی موجود در بدن را هضم کنند. در واقع این سلول ها موثرترین مدافعین بدن در برابر سرطان هستند، اما اغلب آن ها فریب خورده و به رشد سرطان کمک می کنند. سلول های سرطانی با ارسال مستمر سیگنال CD47 مانع حمله ماکروفاژها به خود می شوند، اما محققان دریافتند مسدود کردن این سیگنال نیز موجب حمله ماکروفاژها به سلول های سرطانی نمی شود. در واقع پیش از به کارگیری سیگنال های مسدودکننده CD47 باید سیگنال دیگری برای فعال کردن مجدد ماکروفاژها به کار گرفته شود.
برای این منظور محققان از نوعی گیرنده پروتئینی موسوم به CpG استفاده کردند که قادر است ماکروفاژها را فعال کند و حتی در مجاورت سطح بالایی از سیگنال های CD47 نیز موجب حمله ماکروفاژها به سلول های سرطانی شود.
در بررسی ساختار مولکولی این پدیده مشخص شد ماکروفاژها از گلوتامین و گلوکز به عنوان مواد متابولیک برای تامین انرژی موردنیاز خود به منظور حمله به سلول های سرطانی بهره می گیرند.
نتایج این تحقیقات نشان دهنده اهمیت متابولیسم ماکروفاژها در اثربخشی واکنش سیستم ایمنی بدن نسبت به مهاجمین است.گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Immunology منتشر شده است.