این میکرو ربات ها از لایه هایی از جنس هیدروژل زیست سازگار تشکیل شده اند که به صورت اوریگامی تاخورده اند. درون هیدروژل ذرات مغناطیسی کوچکی تعبیه شده است تا با استفاده از یک میدان الکترومغناطیسی متغیر از خارج بدن بتوان آن ها را کنترل کرد.
این میکرو ربات ها به گونه ای طراحی شده اند که بسته به شرایط محیط اطراف، تغییرشکل می دهند تا مناسب ترین وضعیت را برای حرکت در بدن به دست آورند. برای مثال تغییر شکل به صورت یک تیوب کشیده دنباله دار، مناسب ترین وضعیت برای حرکت کردن در مایعات دارای گرانروی پایین است. محرک تغییر شکل این ربات ها میزان تجمع ساکارز درون آن ها است.
محققان برای آزمایش عملکرد ربات ها از لوله های نازک شیشه ای حاوی مایعاتی با گرانروی متفاوت استفاده کردند و توانستند مناسب ترین شکل ربات ها را برای هر نوع محیط شناسایی کنند.
محققان از سال ها قبل در تلاش بودند تا چنین ربات هایی را بسازند و امیدوارند نتایج این تحقیقات راه را برای تولید ربات هایی با قابلیت دارورسانی مستقیم به اندام های مختلف بدن و حتی جراحی اندام های داخلی با روش های غیرتهاجمی هموار کند. گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Science Advances منتشر شده است.