محققان دانشگاه واشنگتن یک دستگاه نرم، کوچک و قابل ایمپلنت ساختند که قادر است بیش فعالی مثانه را تشخیص داده و با استفاده از نور ال ای دی، احساس نیاز به دفع ادرار را کاهش دهد.

بیش فعالی مثانه، درد، سوزش و احساس نیاز به دفع ادرار، مشکلات متداول و آزاردهنده ای هستند که در طول ۳۰ سال گذشته برای رفع آنها از محرک هایی با قابلیت ارسال جریان الکتریکی به اعصاب کنترل کننده مثانه استفاده شده است. این ابزارها مشکل بیش فعالی و دفع بی اختیاری ادرار را حل می کنند، اما ممکن است موجب اختلال سیگنال های طبیعی سایر اندام ها شود.
محققان ایمپلنت های جدید را با هدف رفع این عوارض جانبی روش های قدیمی توسعه دادند. این ایمپلنت های جدید که به شکل یک کمربند کشسان و نرم هستند، در یک جراحی ساده به دور مثانه بسته می شوند و با پر و خالی شدن مثانه منقبض و منبسط می شود.
محققان در آزمایشات اولیه این ابزار را روی مثانه موش ها نصب کردند و پروتئین هایی موسوم به آپسین را درون مثانه جانوران تزریق کردند. این پروتئین ها توسط ویروس هایی که به اعصاب مثانه متصل می شوند، حمل شده و موجب حساسیت سلول های عصبی به نور می شوند. به این ترتیب محققان با استفاده از پرتوهای نور می توانند سلول های مذکور را فعال کنند.
محققان اطلاعات مربوط به انقباض و انبساط دستگاه را با استفاده از فناوری بلوتوث و توسط یک دستگاه کوچک دریافت می کنند و با استفاده از یک الگوریتم ساده زمان پر شدن مثانه، دفع ادرار و تعداد دفعات این امر را را تشخیص می دهند.
در صورتی که دفعات دفع ادرار بیش از حد باشد، دستگاه خارجی سیگنالی را ارسال می کند که میکرو ال ای دی های روی دستگاه را فعال می کند تا سلول های حساس به نور مثانه را تحریک کنند. این امر موجب کاهش فعالیت نورون های حسگر شده و کارکرد طبیعی مثانه را احیا می کند.
محققان معتقدند با استفاده از همین تکنیک می توانند مشکلات مثانه انسان را نیز درمان کنند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature منتشر شده است.