گزارش جدیدی نشان می‌دهد که پیاده‌سازی فناوری شهر هوشمند می‌تواند تا ۱۲۵ ساعت در سال باعث صرفه‌جویی در وقت شهروندان شود.

پیش‌بینی می‌شود که ۲۰۱۸ سال پیشرفت‌های خیره‌کننده برای شهر هوشمند باشد. اینتل گزارشی تهیه کرده است که نشان می‌دهد چگونه این سرمایه‌گذاری، زندگی شهروندان را دستخوش تغییر خواهد کرد.

طی چند سال اخیر، توسعه فناوری شهر هوشمند در مسیر پیشرفت قرار داشته است؛ اما گردانندگان شهرها در مواجهه با این مفهوم، رویکردهای متفاوتی در دستور کار خود قرار داده‌اند. می‌توان گفت تردید آن‌ها از آنجا ناشی می‌شود که برپایی یک شهر هوشمند به سرمایه‌گذاری‌های هنگفتی نیاز دارد.

با این حال ۲۰۱۸ سال متفاوتی برای این فناوری خواهد بود. سمیر شارما، مدیر کل جهانی گروه اینترنت اشیاء برای شهرهای هوشمند در اینتل، می‌‌گوید:

پیش‌بینی من این است که سال ۲۰۱۸ شاهد این باشیم که شماری از شهرها با پیاده‌سازی واقعی مفهوم شهر هوشمند، پیشگام توسعه این فناوری دگرگون‌ساز بشوند.

درحالی‌که شهرداران به دنبال این هستند که کجا و چگونه دست به پیاده‌سازی فناوری شهر هوشمند بزنند، اینتل با همکاری مؤسسه تحقیقاتی جونیپر ریسرچ در گزارشی به تشریح مزایای سرمایه‌گذاری در این فناوری برای شهروندان پرداخته‌اند.

این مطالعه ۲۰ شهر را از سراسر جهان در این چهار حوزه نوآوری کلیدی مورد بررسی قرار داده است: تحرک پذیری (Mobility)، مراقبت‌های بهداشتی، امنیت همگانی و بهره‌وری. سپس این گزارش، محاسبه کرده که فناوری‌های یادشده تا چه حد باعث صرفه‌جویی در وقت شهروندان می‌شوند.

این مطالعه نشان داده است که پیاده‌سازی فناوری شهر هوشمند در این چهار حوزه کلیدی باعث صرفه‌جویی ۱۲۵ ساعت در سال در وقت هر یک از شهروندان می‌شود.

به‌طور خاص، فناوری‌های مرتبط با تحرک پذیری از قبیل زیرساخت‌های فعال‌شده با اینترنت اشیاء می‌توانند تا ۶۰ ساعت در سال باعث صرفه‌جویی در وقت شهروندان بشوند. خدمات درمانی دیجیتال متصل نیز می‌توانند حدودا ۱۰ ساعت در سال، صرفه‌جویی در زمان به همراه داشته باشند. ابزارهای بهره‌وری از قبیل اپلیکیشن‌های شهری و خدمات دیجیتال نیز قادرند با ساده‌سازی امور اداری شهر تا ۲۱ ساعت در سال در وقت هر شهروند صرفه‌جویی کنند. پیاده‌سازی فناوری‌های مرتبط با امنیت همگانی هم می‌تواند با بهبود فرآیندهای اجرای قوانین و افزایش سرعت خدمات‌دهی نیروهای امدادی، نزدیک به ۳۵ ساعت در سال، زمان برای شهروندان ذخیره کند.

بسیاری از بحث‌های درگرفته در مورد برنامه‌ریزی برای برپایی شهر هوشمند، بر اموری از قبیل فناوری، چارچوب‌های قانونی موردنیاز و روش‌های تأمین مالی متمرکز شده است.

سمیر شارما در این رابطه می‌گوید:

وقتی که با افراد عادی صحبت می‌کنید، نمی‌توانند در سطح شخصی، مزایای شهر هوشمند را درک کنند. در واقع این پرسش برای آن‌ها مطرح است که چگونه موارد ساده‌ای از قبیل پارک کردن سریع‌تر می‌تواند کمکی به من بکند؟ مطالعه‌ای که به‌تازگی انجام داده‌ایم به اندازه‌گیری مزیت‌های شهر هوشمند از نظر صرفه‌جویی در وقت پرداخته است؛ چرا که معمولا همه شهروندان با مسئله وقت دست به گریبان هستند.

وی می‌افزاید:

زمان، عاملی است که سلامتی و روابط شهروندان را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد؛ از این‌رو می‌تواند سنجشی منطقی برای اندازه‌گیری رفاه مورد انتظار شهروندان از یک شهر باشد.

با این وجود، بسیاری از شهرها با استفاده بیش از حد از منابع، ناکارآمدی بیشتری را بر شهروندان خود تحمیل می‌کنند. برای مثال، در حال حاضر سرعت میانگین خودروها در ساعات اوج ترافیک در جاده‌های شهری، تنها ۶.۴ کیلومتر در ساعت است.

شارما در این رابطه می‌گوید:

این مشکل، روز به روز در حال بدتر شدن است. اکنون حدود نیمی از جمعیت جهان، ساکن شهرها هستند و تا سال ۲۰۳۰ انتظار می‌رود که از هر سه نفر، دو نفر در شهرها ساکن باشند. ما شاهد مهاجرتی عظیم و پیوسته از مناطق روستایی به نواحی شهری هستیم. در یک برآورد، هر هفته نزدیک به سه میلیون نفر در سراسر جهان، از روستاها راهی شهرها می‌شوند و می‌توان گفت مجموعا هر هفته یک شهر به بزرگی شیکاگو در جهان تشکیل می‌شود.

شارما انتظار دارد سال ۲۰۱۸ به دو دلیل عمده، نقطه عطفی برای توسعه شهرهای هوشمند باشد. اول اینکه چون منابع شهری ذاتا محدود است و شبکه‌های اجتماعی ممکن است به تحرکات سیاسی بینجامند، مطالبه شهروندان برای بهبود امور شهری امری اجتناب‌ناپذیر است. مهم‌تر از این، فناوری تا به امروز به حدی از بلوغ رسیده است که پیاده‌سازی شهر هوشمند، مقرون‌به‌صرفه باشد.

گزارش اینتل، نشان می‌دهد که سنگاپور، لندن، نیویورک، سان‌فرانسیسکو و شیکاگو پیشرفته‌ترین شهرهای جهان هستند. همچنین در این گزارش، اینتل به روش‌هایی اشاره کرده است که می‌تواند به شهرها برای پی‌ریزی زیرساخت‌های هوشمند کمک کند. از جمله در پورتلند و سن دیه‌گو، گردانندگان شهر اقدام به نصب سنسورهای Current CityIQ (ساخته‌شده با همکاری اینتل، جی‌ای و AT&T) کرده‌اند که تیرهای چراغ برق را تبدیل به برج‌های دیده‌بانی زیرساخت دیجیتال شهر می‌کند. علاوه بر این، اینتل برای تسهیل ارائه خدمات درمانی از راه دور، پلتفرمی به نام Health Application Platform توسعه داده است.

شارما به شهرداران توصیه می‌کند که به‌سرعت، تحولات فناوری شهر هوشمند را دنبال کنند؛ اما کاملا هوشمندانه و مبتنی بر روش‌شناسی علمی.

وی در انتها می‌افزاید:

شما بزرگراه‌ها را برای حل معضل ترافیک در ۵ سال آینده نمی‌سازید، بلکه آن‌ها را برای افق ۳۰ تا ۵۰ سال آینده احداث می‌کنید. در واقع، این آینده است که به ما می‌گوید باید به کدام سمت حرکت کنیم.