عنکبوت تار قیفی استرالیایی سمی‌ترین عنکبوت در کل جهان است که به پارک خزندگان استرالیا آورده شده است.

عنکبوت‌های تارقیفی شامل چندین گونه‌ی مختلف عنکبوت از جمله عنکبوت تار قیفی استرالیایی است که تارهای خود را به شکل یک قیف می‌بافند. این عنکبوت به اندازه‌ای بزرگ است که اعضای تیم پارک خزندگان استرالیا به او نام کلوسوس (برگرفته از نام یک شخیصت خیالی قدرتمند) را داده‌اند. این نوع عنکبوت خطرناک است؛ زهر سمی‌ترین گونه از این انواع به‌راحتی قادر به کشتن یک انسان بالغ است.

نرهای آن‌ها نه تنها تهاجمی‌اند، بلکه ممکن است زمانی که در جستجوی جفت باشند، در زیستگاه‌های انسانی هم پنهان شوند. با استفاده از سم این موجودات از سال ۱۹۸۱، پادزهری برای سم این عنکبوت ساخته شده است. به‌همین خاطر با اینکه هر ساله ۳۰ تا ۴۰ نفر توسط این عنکبوت نیش زده می‌شوند، اما در نهایت جان سالم به‌در می‌برند. این عنکبوت‌ها از سویی نیز به‌همین علت به پارک استرالیا آورده می‌شوند؛ زیرا این پارک در زمینه‌ی برنامه‌های مربوط به سم و پادزهر فعالیت دارد.

این عنکبوت با طول پاهایی که گاهی به ۸ سانتی‌متر می‌رسد، زیبایی‌های خودش را دارد. معمولا نرهای این گونه عنکبوت دارای اندازه‌ی بدن بین یک تا پنج سانتی‌متر هستند. البته این عنکبوت بزرگ‌ترین نوعی از گونه‌ی خود نیست که وارد پارک شده است؛ قبلا عنکبوت نری دارای اندازه‌ی ۱۰ سانتی‌متر که با نام پسر بزرگ شناخته شده بود، در سال ۲۰۱۶ به پارک آورده شد. هر دو عنکبوت برای برنامه‌ی گرفتن سم ارزشمند هستند و سم‌های آنها هر هفته بدون آسیب رساندن به‌ خود عنکبوت گرفته شده و برای تولید پادزهر به آزمایشگاه فرستاده می‌شود.

سم عنکبوت تار قیفی تنها برای پریمات‌ها و حشرات کشنده است. این یک تناقض تکاملی ناگوار است. چون پریمات‌ها هیچ‌وقت شکار عنکبوت‌ها نبوده‌اند؛ ولی می‌توان برای تولید پادزهر از آنها استفاده کرد. سم این عنکبوت به خرگوش‌ها، که توسط سم آنها تحت تاثیر قرار نمی‌گیرند، تزریق می‌شود و سیستم ایمنی بدن خرگوش‌ها پادتن‌هایی را در برابر مهاجم بدون آسیب رساندن به خود حیوان تولید می‌کند. از این آنتی‌بادی‌ها برای تولید پادزهر استفاده می‌شود که با استفاده از آن، اثر سم در بدن انسان گزیده‌شده خنثی می‌شود.

ماه‌های ژانویه و فوریه در استرالیا بهترین زمان سال برای روبرو شدن با این نوع عنکبوت است؛ این بازه در واقع زمانی است که عنکبوت‌های نر در جستجوی جفت هستند. آنها مناطق مرطوب، خنک و سایه‌دار مانند کفش، توده‌های علف و چوب و ساختمان‌های مرطوب همچون رختشویی‌ها را ترجیح می‌دهند. در استرالیا از مردم خواسته شده است که اگر با این عنکبوت بخورد داشتند، در صورت امکان آن را گرفته و برای تولید پادزهر تحویل مراکز مربوط بدهند.