به گزارش ایسنا و به نقل از ژورنال edicine، محققان به بررسی تنوع مدت زمان و الگوی خواب در میان شهرنشینان آسیایی پرداختند.

مدت زمان و الگوی خواب در بین افراد متغیر است و به فاکتورهای روانی، اقتصادی، شخصیتی و عمومی وابسته است. افرادی که مدت زمان خواب متفاوت از نرمال جامعه دارند در ریسک ابتلا به مشکلات متابولیک، قلبی-عروقی و ذهنی روانی هستند. مسایل مربوط به خواب در بررسی سلامت فردی اهمیت بالایی دارد.

در این مطالعات افرادی از دو منطقه جنوبی و شمال شرقی سنگاپور شرکت کردند. پرسشنامه‌ها شامل سوال درباره زمان، الگو و رفتار در زمان خواب بود. افراد با میزان خواب هفت ساعت یا بیشتر دارای خواب کافی در نظر گرفته شدند. از روش‌های “کای اسکویر” و “فیشر” برای بررسی ارتباط بین متغیرهای آماری مربوط به رفتار و زمان خواب استفاده شد. سپس، آنالیز رگرسیون به منظور شناسایی فاکتورهای کلیدی مرتبط با زمان خواب به کار گرفته شد.

۳۵۰ نفر در این مطالعه شرکت کردند که بیشتر چینی بودند. ۴۸ درصد از افراد شرکت کننده در طول هفته به میزان کمتر از ۷ ساعت و در آخر هفته بالاتر از ۷ ساعت را به خواب اختصاص می‌دادند. بیشتر افرادی که ادعا می کردند هیچ مشکل مربوط به خواب ندارند، دارای خواب کافی بودند. آنهایی که زمانشان را به مراقبت از کودک، مطالعه، استفاده از کامپیوتر و لپ‌تاب اختصاص می‌دادند، یا از نوشیدنی‌های کافئین دار استفاده کرده یا سیگار می‌کشیدند، دارای خواب ناکافی بودند.

مطابق با نتایج این پژوهش، زمان خواب بر اساس نوع نژاد، وضعیت استخدامی، شخصیت افراد متغییر است. آگاهی از زمان و الگوی خواب به پزشکان اجازه می‌دهد تا با بیماران درباره داشتن خواب کافی گفتگو کنند که این امر پیش نیاز  حل و فصل مشکلات مربوط به خواب است.