به گزارش سلامت نیوز، ابتکار نوشت: وقتی از او درباره انگیزه‌ ورزش کردن در سفر تفریحی‌اش می‌پرسم، می‌گوید: «سال‌هاست ورزش می‌کنم و از آنجایی که قرار است چهار هفته را در اینجا باشم بنابراین نباید ورزش را ترک کنم چراکه با ورزش حال خوبم را تثبیت می‌کنم.»
اگر به کشورهای اروپایی سفری داشته باشید در همان نخستین روزها، دویدن زنان و مردان در اطراف هر پارک و فضای سبزی نگاه شما را جلب می‌کند. در واقع، ورزش برای مردمان این سرزمین‌ها جایگاه مهمی دارد. «نوید» شهروندی است که به مدت پنج سال در سوئد زندگی می‌کند و در این‌باره به «ابتکار» می‌گوید: «وقتی به این کشور مهاجرت کردم و پدر و مادرم به دیدارم آمدند برای آنها این میزان توجه مردم به ورزش جالب بود. در این سال‌ها متوجه شدم ورزش جزئی از زندگی اروپایی‌هاست. آنها از سنین پایین به ورزش کردن ترغیب می‌شوند و برای تناسب اندام و حفظ نشاط خود آن را در اولویت زندگی‌شان قرار می‌دهند.» سوالی که مطرح می‌شود این است که ورزش برای ما ایرانی‌ها چه جایگاهی دارد؟ چند درصد مردم به صورت مداوم ورزش می‌کنند و حتی آن را در سفرهای چند هفته کاری یا تفریحی خود انجام می‌دهند؟ با این توضیح که بارها شنیده‌ایم «ورزش کیفیت زندگی را ارتقا می‌دهد» یا «ورزش باعث نشاط روح است».

پاسخ به این سوالات چندان هم سخت نیست با توجه به مشکلات اقتصادی، خیلی‌ها هزینه باشگاه رفتن را در اولویت زندگی‌شان نمی‌دانند، آنهایی هم که بخواهند بدون صرف هزینه در اطراف پارک ورزش کنند با اعلام روزهای آلوده انجام آن در فضای باز به‌طور حتم نه‌تنها موجب سلامتی نمی‌شود که خطراتی هم دارد. عده‌ای هم برای رفتن به باشگاه ورزشی دنبال همپا هستند تا انگیزه‌شان بیشتر شود و وقتی این فرد را در اطراف خود نمی‌یابند به‌طورکلی از پیگیری آن منصرف می‌شوند. در این میان، هستند کسانی هم که با مراجعه به مجموعه‌های ورزشی در کلاس‌های شنا و بدنسازی ثبت‌نام می‌کنند، این اتفاق به‌ویژه در طول تابستان‌های هر سال بیشتر رخ می‌دهد چراکه اقشار دانش‌آموز به این جمعیت اضافه می‌شوند اما نکته مهم این است که چه تعداد از این افراد به صورت همیشگی ورزش را در برنامه روزمره زندگی خود می‌گنجانند؟ فرهنگ‌سازی ورزش در جامعه را چه نهادهایی برعهده دارند و چرا با توجه به آمار و ارقامی که حکایت از افزایش اضافه‌وزن ایرانی‌ها دارد، تاکنون نسبت به آن غافل بوده‌اند؟ والدین چقدر می‌توانند در تشویق فرزندان‌شان به ورزش نقش داشته باشند؟

نه وقت دارم و نه حوصله

«عماد» شهروند ۳۷ساله‌ای است که در این‌باره به «ابتکار» می‌گوید: «انگیزه و علاقه‌ای به ورزش کردن ندارم برای همین جزو برنامه‌های من نیست. یعنی نه وقت دارم و نه حوصله.»
اما «مهشید» که ۴۰سال دارد در پاسخ به چرایی ورزش نکردنش به «ابتکار» توضیح می‌دهد: «با وجود مشکلات عدیده اقتصادی کشور، حال و هوای روحی مناسبی ندارم تا فعالیت ورزشی را در برنامه‌ زندگی‌ام بگذارم. خبرهای تلخ ‌و دردناک هم انرژی زیادی از من می‌گیرد و فکر می‌کنم نه ورزش و نه کار دیگری عمیقا حال مرا خوب نمی‌کند.»

سفرهم بروم ورزش می‌کنم

برخلاف دو شهروند قبلی، «فاطمه» بسیار به ورزش کردن اهمیت می‌دهد. او که ۳۴ساله است، به «ابتکار» می‌گوید: «ورزش را نه به‌خاطر زیبایی‌اندام یا عقب نماندن از قافله ورزشکاران که به دلیل تاثیر بسیار بزرگی که در همه جنبه‌های زندگی‌ام داشته و دارد، انجام می‌دهم به‌طوری که جزئی از زندگی‌ من است. از آنجایی که کوهنوردی و یوگا را به صورت ثابت دنبال می‌کنم هر جا هم سفر بروم بالاخره کوه و طبیعتی پیدا می‌کنم که بتوانم هر دوی آن را انجام دهم.» صحبت‌های «فاطمه» درحالی است که «سحر» در این‌باره به «ابتکار» توضیح می‌دهد: «ورزش سنتی در زندگی‌ام هیچ جایگاهی نداشته چون توان این ورزش را ندارم اما به‌تازگی دو روز در هفته ورزش می‌کنم. این را هم اخیرا متوجه شدم که شیوه ورزشی هست به‌نام ورزش بدون تحرک که آن را هم برای تقویت عضلاتم به‌طور مرتب دو روز در هفته انجام می‌دهم.» او که ۲۵سال سن دارد، می‌گوید: «با وجود اهمیت ورزش در ماه‌های اخیر در زندگی‌ام اگر به سفر بروم ورزش نمی‌کنم چون سفر زمان استراحت و گردش است.»

حالا از شنبه

«مریم» هم در این‌باره به «ابتکار» می‌گوید: «ورزش کردن همیشه مشغولیت ذهنی من بوده است اما جزو آن کارهایی است که همیشه گفته‌ام حالا از شنبه ورزش می‌کنم!» او توضیح می‌دهد: «ورزش برای من اینطور بوده که باید همه چیز از جمله زمان کلاس‌ها، مکان ورزشگاه و موقعیت کاری و‌ مالی‌ام ۱۰۰درصد جفت و جور باشد و همین باعث شده از اولویت‌های زندگی‌ام خارج شود. با این حال در این سال‌ها، تقریبا پنج ماه در سال ورزش منظم داشته‌ام اما بقیه سال نه.»
اما «محمد» با ۳۰سال سن در پاسخ به پرسش «ابتکار» می‌گوید: «چند باری ورزش کردن را به صورت کوتاه‌مدت انجام دادم اما من هم حس و حال خوبی دارم و هم اضافه وزن ندارم برای همین ورزش کردن را کاری بی‌فایده دیدم برای همین دیگر ادامه ندادم.»

پیشگیری از افسردگی

اظهارات «محمد» درحالی است که یک کارشناس تربیت‌بدنی در این زمینه توضیح می‌دهد: «ورزش بهترین راه برای حفظ تندرستی افراد است زیرا افرادی که به صورت مرتب به انجام ورزش مبادرت دارند کمتر دچار بیماری، مشکلات جسمی و افسردگی می‌شوند.» اعظم خسروی به ایرنا می‌گوید: «امروزهمه کارشناسان باور دارند که ورزش می‌تواند جایگزین بسیار مناسبی برای بسیاری از داروهای شیمیایی شود زیرا با حضور در میادین ورزشی و انجام فعالیت‌های گروهی، فرد از افسردگی خارج شده و به مرور از روحیه شاداب بهره‌مند می‌شود.» با این حال به‌نظر می‌رسد فواید ورزش کردن بر هیچ‌کسی پوشیده نیست اما در این سال‌ها ساکنان شهرهای بزرگ ایران بسیاری از روزها هوایی آلوده را تجربه کرده‌اند و از طرفی فضاهای ورزشی رایگان در سطح شهر هم کم است بنابراین دسترسی به امکانات برای انجام فعالیت‌های ورزشی آسان نیست. ضمن اینکه بسیاری از خانواده‌ها با مشکلات اقتصادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و همین باعث می‌شود اختصاص بودجه‌ای برای سلامتی در اولویت نباشد. همه اینها را کنار که بگذاریم ورزش برای خانواده‌ها تبدیل به فرهنگ نشده وگرنه همه می‌دانیم با انجام یکسری فعالیت‌ها در هر خانه‌ای هم به لحاظ جسمی و هم ذهنی می‌توان ورزش را در زندگی روزمره گنجاند؛ اقدامی که به‌طور حتم سلامت روان و جسم ما را تا حدودی تضمین می‌کند و جامعه فردای ایران را بهتر و زیباتر خواهد کرد.