به گزارش ایسنا و به نقل از مدگجت، بیشتر تمرکز رشته نانوپزشکی بر رساندن داروها به محل‌های خاصی در بدن مانند اندام‌های خاص یا تومورهای سرطانی است.

با این که بسیاری از نانوداروها، مکانیزم‌های هدفمند توسعه‌یافته‌ای دارند، اغلب، هر بار به مقدار کم منتقل می‌شوند.

تاکنون، انتشار آهسته و مداوم نانوداروها، معمولا به استفاده از ایمپلنت‌های ماتریس پلیمر نیاز داشته‌اند که به راحتی تجزیه نمی‌شوند.

اکنون، پژوهشگران ” دانشگاه نورث‌وسترن” (Northwestern University) آمریکا، یک ماده سیال جدید و خارق‌العاده ابداع کرده‌اند که پس از تزریق، به ژل حاوی نانوذرات تبدیل می‌شود. این نانوذرات می‌توانند خود را در میزان پیش تعریف‌شده‌ای آزاد کنند.

از آنجا که این ماده به وزیکول‌های (یک حباب مایع در یاخته‌ها) دارو تجزیه می‌شود، پس از رسیدن کامل دارو، چیزی از آن باقی نمی‌ماند.

تصور پژوهشگران این است که این فناوری علاوه بر کنترل واکسن‌ها، بدون این که بیماران به استفاده دوباره از تقویت‌کننده‌ها نیاز داشته باشند، برای رساندن داروی مورد نظر استفاده می‌شوند.

در واقع، بسیاری از افراد از این نانوداروها که بدون ایجاد جراحت در بقیه قسمت‌های بدن، بسیار موثر هستند، سود خواهند برد.

پژوهشگران، این روش دارورسانی را طی یک ماه، با موفقیت در سلول‌های درون غدد لنفاوی حیوانات آزمایش و اثبات کردند.

پیش از این، پژوهشگران نشان دادند می‌توان این روش را علاوه بر استفاده در رساندن داروها، در رساندن مواد حاجب پزشکی (موادی که برای افزایش کنتراست مایعات و ساختارها در تصویربرداری پزشکی بکار می‌روند) نیز استفاده کرد.