این روزها بیشتر پدر و مادرها از حرف گوش نکردن فرزندانشان گله دارند. انگار بچه‌های امروزی مانند بچه‌های نسل قدیم حرف شنو نیستند، این در حالی است که بیشتر والدین ادعا می‌کنند بیش از گذشته نیاز فرزندانشان را تأمین می‌کنند. متخصصان معتقدند حرف گوش نکردن فرزندان ریشه در رفتار والدین دارد.

ویدا فلاح در گفت‌و‌گو با «ایران» می‌گوید: در گذشته بیشتر مادران هر شب هنگام خواب برای فرزندانشان قصه می‌گفتند. در این فرآیند کلامی مادر به‌عنوان والد مهربان با فرزندش ارتباط برقرار کرده و طی داستان‌گویی الگوهای اخلاقی و رفتاری را به فرزندش منتقل می‌کرد. از سوی دیگر کودک به شنیدن تشویق می‌شد و یاد می‌گرفت که شنونده صحبت‌های مادر یا پدرش باشد. این روانشناس می‌افزاید: اما این روزها ما والدین موفقی را می‌بینیم که مشغول تحصیل و کار هستند و امکانات اقتصادی مناسبی برای خانواده خود فراهم کرده‌اند اما آنها وقت کافی برای فرزندان‌شان ندارند. متأسفانه در این شرایط ارتباط لازم بین والدین و فرزندان برقرار نشده و نیازهای عاطفی فرزندان نیز تأمین نخواهد شد. چنین کودکی بدون آگاهی از کمبودهای خود با تکنولوژی‌هایی به نام موبایل، تبلت و… وقت می‌گذراند و از آزادی و نحوه وقت گذرانی خود خوشحال است. در این شرایط حس کنجکاوی او ارضا می‌شود، اما مهارت‌های اصلی ارتباطی او تغذیه نخواهد شد. به عبارت ساده‌تر اگر در دوره کودکی اول یعنی سنین قبل از دبستان رابطه کلامی کم اتفاق بیفتد و مهارت شنیدن کودک بخوبی شکل نگیرد او دیگر حوصله شنیدن ندارد و شنونده خوبی هم نخواهد بود.