به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، تقریبا ۲۰ سال از فرستادن اولین خدمه دائمی به ایستگاه فضایی بین المللی می‌گذرد. در آن زمان، دانشمندان متوجه یک مورد عجیب شدند اینکه فضانوردان نمی‌توانند وزن خود را حفظ کنند.

در حالیکه بسیاری از فضانوردان مشکوک بودند که کمبود وزن می‌تواند نتیجه اجتناب ناپذیر پرواز فضایی باشد، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که علت ممکن است چیزی قابل کنترل‌تر باشد.

به گفته سرپرست آزمایشگاه تغذیه بیوشیمی ناسا، به علت میکروگرانش ،غذای فضانوردان پس از خورده شدن در داخل بدن آنها معلق می‌ماند و این باعث می‌شود که مغز فکر کند معده پر شده است.

“اسکات اسمیت”(Scott Smith)، پزشک ناسا گفت: پی بردن به اینکه خدمه چگونه می‌توانند وزن بدن خود را حفظ کنند، مدت‌ها برای ما چالش بوده است. انجام این کار نه تنها نیاز به خوردن غذای کافی، بلکه نیاز به یک رژیم ورزشی دقیق دارد.

فضانوردان هر وعده غذایی خود را با استفاده از یک اپلیکیشن  شرکت اپل پیگیری می‌کنند. اطلاعات این اپلیکیشن تخصصی نشان می‌دهد فضانوردان اغلب به اندازه کافی غذا نمی‌خورند.

“اسمیت” افزود: ما همیشه به اعضای خدمه می‌گوییم  شما باید به اندازه کافی غذا بخورید. اگر فکر می‌کنید که به اندازه کافی غذا می‌خورید و ما به شما می‌گوییم که شما به اندازه نمی‌خورید یا اپلیکیشن به شما می‌گوید که شما کالری مورد نیاز را دریافت نمی‌کنید، حتی اگرمغز شما می‌گوید که شما سیر هستید، باید بیشتر غذا بخورید.

بخاطر پدیده میکروگرانشی، بدن انسان انواع پدیده‌های عجیب و غریب را که اکثر دانشمندان هنوز درک نمی‌کنند تجربه می‌کند. نتایج مطالعات بر روی دوقلوهای ناسا به بررسی عمیق تر این فرایندهای پیچیده پرداخته است.

در این مطالعه تغییرات ایجاد شده در “اسکات کلی”(Scott Kelly) فضانورد بازنشسته که به مدت ۳۴۰ روز خارج از ایستگاه بین‌المللی فضایی زندگی کرده است با “مارک کلی”(Mark Kelly) برادر دوقلوی بازنشسته وی که درآن  دوره در خانه بود، مقایسه شده و نتایج اولیه نشان داد که بدن فورا به محیط فضا پاسخ می دهد.

مطالعه جداگانه انجام شده برروی فضانوردان روسی نشان داد که پرواز فضایی سبب میشود تا سیستم ایمنی بدن همه سیستم های دفاعی را در برابر تهدید ناآشنا بکار گیرد، که این منجر به تغییرات قابل توجه در بدن انسان، از اندام‌ها تا بافت‌ها و سلول‌ها می‌شود.

دانشمندان همچنین می‌دانند که پرواز فضایی بر عضلات و استخوان‌های فضانوردان نیز تاثیر می‌گذارد. اما اینکه چطور این کار را انجام می‌دهد هنوز کاملا مشخص نیست.

شبیه‌سازی اخیر دانشکده فنیVCU  نشان داد که گرچه تابش به تنهایی تاثیری بر از دست دادن عضلات ندارد اما، اثرات منفی بر استخوان‌ها را تقویت می‌کند که این استخوان را به اثرات میکروگرانشی حساس تر می‌کند.