تجزیه و تحلیل هسته‌های رسوبی به دست آمده از درازگودال ژاپن نشان می‌دهد زمین‌لرزه ها نقشی کلیدی در ایجاد چرخه کربن اعماق اقیانوس دارند.

درازگودال ژاپن یک حفره بسیار عمیق در کف اقیانوس واقع در حاشیه شرقی کشور ژاپن است.
این هسته رسوبی در عمق هفت هزار و ۵۴۲ متری اقیانوس در جریان مطالعاتی که توسط مرکز علوم جوی اقیانوس در دانشگاه برمن آلمان به انجام رسید، شناسایی و کشف شد.
در این تحقیقات از شیوه تاریخ‌گذاری رادیوکربن استفاده شده است که یک روش تاریخ‌گذاری برای تخمین زمان مرگ موجودات زنده به شمار می آید، البته روش های متداول تاریخ‌گذاری رادیوکربن برای لایه‌های رسوبی اعماق بیشتر از پنج هزار متر کاربرد ندارد زیرا در این اعماق، فشار آب، ترکیبات معدنی موردنیاز برای تاریخ‌گذاری را از بین می‌برد.
به همین علت محققان از شیوه‌ای موسوم به رادیوکربن آنلاین گازی استفاده کردند که قادر است به سرعت میزان کربن رادیواکتیو موجود در لایه‌های مختلف رسوب را اندازه‌گیری کند، سپس این شیوه را برای اولین بار با تکنیک تاریخ‌گذاری Ramped PyrOx ترکیب کردند که در آن مواد ارگانیک موجود در لایه‌های مختلف رسوب سوزانده شده و با مقایسه اطلاعات مربوط به دمای سوختن لایه‌های رسوبی مختلف می‌توان طول عمر هر لایه را تشخیص داد.
محققان با استفاده از این شیوه، سه لایه رسوبی را شناسایی کردند که دارای مقادیر زیادی از مواد ارگانیک هستند و با فواصل زمانی زیادی از یکدیگر ایجاد شده‌اند.
تشکیل این لایه‌ها با سه زلزله بزرگ در سال‌های ۲۰۱۱ میلادی در توکیو، یک زلزله بدون نام در سال ۱۴۵۴ و زلزله سنریکو در سال ۸۶۹ میلادی همزمان است.
بر اساس نتایج حاصل از این تحقیقات وقوع زمین لرزه‌ها موجب تحریک شکل‌گیری جریان رسوبات از آب‌های ساحلی به عمق اقیانوس می‌شوند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.