به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، ناسا می‌خواهد ظرف ۵۰ سال آینده یک فضاپیما را به منظومه “پروکسیما قنطورس”(Proxima Centauri)، نزدیکترین منظمونه ستاره‌ای به زمین ارسال کند.

دانشمندان آژانس فضایی ایالات متحده آمریکا اخیرا مقاله‌ای در نشست پاییز ۲۰۱۷ اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در نیواورلئان ارائه دادند که در مورد این موضوع بحث می‌کرد. محققان درباره یک ماموریت احتمالی در آینده که نیاز به یک فضاپیما با یک دهم سرعت نور دارد، صحبت کردند. ناسا در حال ساخت و توسعه این فضاپیما تا سال ۲۰۶۹ است.

“آنتونی فریمن” از آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا درباره مقاله‌اش با عنوان «اولین کاوشگر بین‌ستاره ای» صحبت کرد و گفت زمانی که این کاوشگر به مقصد برسد چه باید کرد؟

این محقق در مورد پروژه احتمالی گفت: این یک ماموریت ۴۰ ساله برای سفر به یک منطقه قابل سکونت در یکی از نزدیکترین همسایگان ستاره‌ای منظومه شمسی خواهد بود. این یکی از مهمترین اهداف بشر است.

این پروژه هنوز به طور رسمی نام‌گذاری نشده است، زیرا هنوز خیلی زود است و تکنولوژی مورد نیاز برای اکثر مراحل ماموریت هنوز وجود ندارد. اما فریمن افزود که هنوز هم زمان بسیار است تا کارهای فنی انجام شود، زیرا این ماموریت پس از ۵۰ سال آغاز خواهد شد.

این ماموریت به شش مرحله تقسیم می‌شود که اولین مرحله آن ساده‌ترین است؛ سفر به خارج از منظومه شمسی می‌شود. شاهکاری که هم اکنون نیز توسط فضاپیمای وویجر ۱ انجام شده است.

پنج مرحله دیگر عبارتند از زنده ماندن در سفر به پروکسیما قنطورس، کاهش سرعت هنگام نزدیک شدن به مقصد، تنظیم یک مسیر برای نزدیک شدن، گرفتن داده‌ها و انتقال اطلاعات جمع آوری شده به زمین.

همه این پنج مرحله نیاز به پیشرفت تکنولوژی دارند که هنوز فراتر از توانایی‌های فعلی انسان است.

پروکسیما قنطورس یک ستاره کوتوله قرمز با فاصله ۴٫۲ سال نوری از ما و نزدیک‌ترین ستاره به زمین پس از خورشید،. در صورت فلکی قنطورس است. این ستاره در سال ۱۹۱۵ و توسط “رابرت اینز” رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد.

پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به شمار می‌آید و نزدیک‌ترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده است.

پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن ۴۰ برابر خورشید است و درخشندگی بسیار پایینی دارد. این ستاره یک ستاره شراره‌ای است و تغییرات زیادی در قدر ظاهری آن دیده می‌شود.

میدان مغناطیسی این ستاره از انتقال گرمای درون و بیرون ستاره تشکیل شده است. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد پرتوهای ایکس منتشر شده از این ستاره بسیار به خورشید شباهت دارد و تولید انرژی پایین در ستاره نشان می‌دهد که این ستاره ۴ تریلیون سال دیگر یا حدود ۳۰۰ برابر سن جهان در رشته اصلی خواهد ماند.

جستجوهایی که جهت پیدا کردن همدم این ستاره انجام گرفته تاکنون ناموفق بوده است، اگر چه این تلاش‌ها نشان داد که این همدم می‌تواند فقط در کنار یک کوتوله قهوه‌ای یا یک سیاره پرجرم باشد.

پروکسیما قنطورس کوچکترین ستاره سامانه سه ستاره قنطورس است. منظومه این ستاره همچنین خانه سیاره “پروکسیما قنطورس بی” است که هم اندازه زمین است و در سال ۲۰۱۶ کشف شده است.

پروکسیما قنطورس بی که به نام پروکسیما بی هم شناخته می‌شود، یک سیاره فراخورشیدی در مدار ستاره کوتوله سرخ پروکسیما قنطورس، نزدیکترین ستاره به خورشید است.

رصدخانه جنوبی اروپا در اوت سال ۲۰۱۶ کشف پروکسیما بی را اعلام کرد. پروکسیما بی، یک سیاره زمین مانند است که در حال چرخش به دور ستاره‌اش در منطقه قابل سکونت می‌باشد.

دمای پروکسیما قنطورس بی در میزانی تخمین زده می‌شود که وجود آب به صورت مایع و بر روی سطح سیاره امکان‌پذیر می‌باشد.

این سیاره نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی به منظومه شمسی است و همچنین به عنوان نزدیک‌ترین سیاره فراخورشیدی شناخته می‌شود که بطور بالقوه قابل زیستن است. سرعت این سیاره نسبت به زمین در حدود ۵ کیلومتر بر ساعت است.

گفته می‌شود “پروکسیما قنطورس بی” به رغم فاصله نزدیک خود به پروکسیما قنطورس، نامزد احتمالی برای توانایی میزبانی از حیات است. در صورتی که تصور می‌شد این سیاره به دلیل شعله‌زن بودن پروکسیما قنطورس غیر قابل سکونت باشد و امکان حیات در آن وجود نداشته باشد.

هر کاوشگری که به این سیاره نزدیک شود به دنبال علائم زندگی بیگانگان بر روی آن است و یا حداقل تلاش می‌کند تا تعیین کند که آیا می‌تواند از حیات حمایت کند.

سال ۲۰۶۹ صدمین سالگرد قدم گذاشتن انسان بر ماه است که برای نخستین بار در سال ۱۹۶۹ اتفاق افتاد.

بنابراین فرستادن این کاوشگر به پروکسیما قنطورس نشان از یک پیشرفت چشمگیر و دومین شاهکار ناسا پس از فرود به ماه خواهد داشت.