مدارس سنتی به نحوی عمل می‌کنند که گویی جزیره‌ای جدا از سایر نقاط جهان هستند، در حالی که همگی در تلاشند که کودکان را برای حضور در دنیا آماده کنند. این تناقضی در رویکرد آموزشی است که در عصر حاضر با وجود انواع امکانات و تجهیزات ارتباطی، باید مورد بازنگری اساسی قرار گیرد.

امروزه گروهی معتقدند که مرزهای کلاس درس از مدارس باید به سمت گستره­ ی یک شهر حرکت ‌کند. شهر محل تحصیل دانش‌آموزان مرکز اصلی آموزش برای آشنایی آن‌ها با دنیای پیرامون خواهد بود. برای مثال، دانش‌آموزان علاقه‌مند به هنرهای نمایشی و داستان‌سرایی می‌توانند از تماشاچیان تئاتر شهر باشند یا آن‌هایی که علاقه‌مند به ورزش هستند به تماشای بازی تیم فوتبال شهر خود رفته و حتی در صورت امکان در رده‌های پایین آن حضور داشته باشند.

برخی محققین اعتقاد دارند حتی باید بین صنایع مختلف و نظام آموزشی ارتباطی قوی وجود داشته باشد. حضور دانش‌آموزان در محیط‌های صنعتی، دید مناسبی از واقعیت و آن‌چه در آینده با آن روبرو خواهند بود به آن‌ها می‌دهد. علاوه بر این انجام برخی امور در صنایع یا سازمان‌های مختلف، به‌نوعی حس کسب موفقیت و ایجاد انگیزه در آن‌ها را زنده می‌کند. هر فردی برای مهارتی خاص زاده شده است و ورود این تجربیات به نظام آموزشی مدارس می‌تواند به شکل‌دهی مناسب رفتار آموزشی دانش‌آموزان و شناخت مهارت‌ها و استعدادهای اصلی آن‌ها منجر شود. این رویکرد ضمن منفعتی که برای دانش‌آموزان دارد به جامعه ­ی آینده کمک می‌کند تا پایگاهی از ابتکارات جدید را بنا کند. دانش‌آموزان با مشاهده ­ی وضعیت خارج و دانش موجود در این زمینه، ضمن تحصیل به هدف اصلی خود یعنی بهبود فرآیندها در این زمینه‌ها توجه ویژه دارند و این به‌معنی تربیت نیروی انسانی سازگار با اهداف بلندمدت جامعه خواهد بود. کودکی که از همان ابتدا مورد توجه عرصه‌های مختلف فعالیت در شهر قرار می‌گیرد، راه خود را با عشق و علاقه­ ی فراوان در این مسیر ادامه خواهد داد.

هدف غایی شهرهای آموزشی صرفا بقای صنایع و فعالیت‌های اقتصادی و اجتماعی حال حاضر نیست؛ بلکه هدف اصلی به وجود آوردن انواع ابداعات در زمینه‌های مختلف است. ابداعاتی که از بطن تعاملات بخش‌های مختلف جامعه با نسل نوجوان خود به وجود خواهد آمد. در سایه­ ی این تعاملات ارتباطات برقرار می­شود، روابط ایجاد می­شود و دانش‌آموزان و جوامع در هم آمیخته خواهند شد.

هر شهری در هرجای دنیا منابعی برای ادامه حیات خود دارد. شاید این منابع برای آموزش دانش‌آموزان و مهم‌تر از آن ایجاد انگیزه در آنان مثمر ثمر باشد. اگر محققین معتقدند انجام آزمایشات یا حضور دانش‌آموزان در کارگاه‌ها تاثیر زیادی بر سطح یادگیری آنان دارد، شاید بتوان گفت گسترش دامنه ­ی این فعالیت‌های عملی در سطحی به بزرگی یک شهر، تاثیر به مراتب بیشتری بر سطح یادگیری آنان خواهد داشت. حضور دانش‌آموزان در عرصه‌های مختلف و آشنایی آن‌ها با نقاط ضعف و قوت موجود در هر یک از آن‌ها، موجب می‌شود تا آنان در تمامی دوران تحصیلی به فکر بهبود وضعیت حاکم و ایجاد ابتکارات و ابداعات در آن زمینه باشند. این رویه به مثابه­ ی تربیت نیروهای انسانی متخصص در بازه­ ی زمانی طولانی با سطح دانش بالا خواهد بود.

منبع:

https://hundred.org/en/articles/all-together-now-how-collaboration-is shaping-education-from-the-ground-up