محققان دانشگاه هارواد موفق به طراحی الگوریتمی شده‌اند که از طریق تلفن هوشمند، نیاز بدن به انسولین بررسی و در زمان مناسب از طریق لوزالمعده مصنوعی برآورده می‌شود.

سازمان غذا و داروی آمریکا سال گذشته اولین پانکراس مصنوعی را برای استفاده عمومی تایید کرد. این فناوری به‌گونه‌ای طراحی شده است که به صورت خودکار انسولین بیماران مبتلا به دیابت نوع ۱ را کنترل کند و در صورت نیاز انسولین تزریق کند.
اکنون محققان دانشگاه هاروارد سیستم پیشرفته‌‌تری طراحی کرده‌اند که به تلفن هوشمند بیمار متصل می‌شود و با فراگیری عادت‌های غذایی بیمار، میزان گلوکز را در محدود سالم نگه می‌دارد.
درمان‌های قبلی دیابت نوع ۱ معمولا به این صورت بود که بیمار سطح گلوکز خون خود را کنترل می کند و پمپ انسولین را در حالتی قرار می داد که در زمان های مشخص انسولین تزریق کند.
سیستم پانکراس مصنوعی به‌گونه‌ای است که این دو فرآیند را ترکیب می‌کند. یک کنترل‌کننده گلوکز زیر پوست بیمار قرار می گیرد و علاوه بر پمپ انسولین،‌ به دستگاه این امکان را می دهد که میزان گلوکز خون را کنترل کند.
چندین کارآزمایی بالینی نشان می‌دهد این سیستم‌های پانکراس مصنوعی در حفظ سطح گلوکز بیمار موفق هستند؛ حذف نیاز بیمار به نظارت مداوم قند خون همواره یک نیاز بوده است. یکی از مهمترین مشکلات این سیستم، تاخیر زمانی بین تزریق انسولین و رسیدن به پیک مورد نیاز گلوکز در جریان خون بوده است که گاهی این فرآیند دو ساعت به طول می‌انجامد. محققان هاروارد برای حل این مشکل از یک الگوریتم استفاده کرده‌اند. این الگوریتم می تواند از چرخه روزانه بیمار یاد بگیرد و انسولین را بر اساس متغیرهای مختلف مانند خواب، غذا و فعالیت های بدنی تنظیم کند. این سیستم به منظور استفاده عمومی نیازمند آزمایش های بیشتر است.
نتایج این مطالعه در نشریه Diabetes Care منتشر شده است.