به گزارش ایسنا، پرسپولیس در فصل ۹۶-۹۷ تا امروز در ۷ بازی لیگ برتر و۲ بازی رفت و برگشت مقابل الاهلی عربستان به میدان رفته است که در مجموع این ۹ بازی ۸ بار دروازه‎اش باز شده و میانگین ۰.۸۸ گل خورده در هر بازی را ثبت کرده است که به نسبت فصل قبل که میانگین گل خورده ۰.۵۷ گل در هر بازی را – در ۳۸ بازی‎اش در لیگ برتر و آسیا – به ثبت رسانده بود عملکرد ضعیف‎تری داشته است.

گذشته از نقش غیرقابل انکار غیبت بازیکنی مثل سید جلال حسینی که نقش رهبر خط دفاعی و کاپیتان این تیم را برعهده داشته و عامل تأثیرگذاری مثل انگیزه بالای حریفان امسال پرسپولیس برای گشودن دروازه قهرمان فصل گذشته، به نظر می‎رسد بازی تهاجمی پرسپولیس به طور مضاعف و غافلگیری این تیم در زمان ضد حملات حریفان، باعث شده که بازیکنان این تیم در مقایسه با فصل قبل دفعات بیشتری دروازه‎شان را باز شده ببینند.

در همین حال با نگاهی دقیق‎تر به زمان دریافت گل‎های پرسپولیس در این فصل می‎بینیم که بیشتر این گل‎ها بر اثر غافلگیری در دقایق ابتدایی نیمه‎ها (هر ۳ گل الاهلی و گل پیکان) یا در چند دقیقه پایانی بازی (گل‎های سپاهان و سیاه‎جامگان) به ثمر رسیده است.

از سوی دیگر با بررسی نوع گل‎های دریافت‎شده پرسپولیس در فصل جاری مشخص می‎شود که دریافت این گل‎ها بیش از آن ‎که به عملکرد فردی دروازه‎بان و بازیکنان خط دفاعی پرسپولیس مرتبط باشند به شکل بازی پرسپولیس و سازمان دفاعی این تیم در زمان از دست دادن مالکیت توپ برمی‎گردد و در مقام مقایسه با تیم ملی فوتبال ایران، مشاهده می‌شود که دفاع تیمی پرسپولیس کارایی کمتری دارد و به نوعی همین مساله باعث می‎شود که علیرضا بیرانوند پرسپولیس، کلین‎شیت‎های کمتری را در مقایسه با علیرضا بیرانوند تیم ملی داشته باشد.

با توجه به موارد بالا به نظر می‎رسد که پرسپولیس اگر می‌خواهد برابر الهلال در نیمه نهایی لیگ قهرمانان آسیا و نیز در ادامه لیگ برتر همچنان موفق باشد باید نگاه ویژه‎ای به کارهای دفاعی داشته باشد و در دو بازی رفت و برگشت مقابل الهلال علاوه بر گلزنی مهاجمان باانگیزه‎اش که اتفاقی قابل پیش‎بینی است، در زمان از دست‎دادن توپ هم با تمرکز بیشتری در نیمه زمین خودی و یک سوم دفاعی عمل کند و در فاز دفاع هم بتواند عملکرد موفقی از خود ارائه دهد.