به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، سیاره مشتری که بزرگترین سیاره در منظومه شمسی است دارای جوی خاص و منحصر به فرد است.

ارتفاع جو مشتری از سطح آن به ۵۰۰۰ کیلومتر می‌رسد و دما و فشار بالایی دارد و نکته جالب در رابطه با جو مشتری این است که بزرگترین شفق‌های منظومه شمسی نیز در جو آن دیده می‌شود.

مطالعه شفق‌های مشتری یکی از اهداف ماموریت فضاپیمای “جونو”(Juno) بوده است.

این فضاپیما در تاریخ ۵ جولای ۲۰۱۶ به مدار مشتری رسیده است و در حال عکس‌برداری و انجام آزمایش‌های گوناگون بوده است.

محققان آزمایشگاه فیزیک دانشگاه جان هاپکینز آمریکا به تازگی با آنالیز داده‌های این فضاپیما متوجه شدند منابع ایجاد طوفان‌های مغناطیسی در مشتری با زمین متفاوت است.

این تحقیق به سرپرستی “باری مواک”( Barry Mauk) با استفاده از داده‌های بدست آمده از طیف‌نگار فرابنفش و ابزار تشخیص ذرات و انرژی سیاره‌ای فضاپیمای جونو در قطب‌های مشتری انجام شده است.

عامل ایجاد شفق‌های قطبی در مشتری همانند آنچه در زمین رخ می‌دهد، یونیزه شدن ذرات حاصل از طوفان‌های خورشیدی در میدان مغناطیسی قطب است.

محققان در بررسی داده‌های جونو متوجه شدند که انرژی این ذرات در قطب مشتری به ۴۰۰ هزار الکترون‌ولت می‌رسد که حدود ۱۰ تا ۳۰ برابر بیشتر از مقدار انرژی این ذرات در زمین است که برای ایجاد شفق قطبی نیاز به چندین هزار ولت ولتاژ است.

اما نکته قابل توجه در رابطه با مشتری این است که تمام این ولتاژ به تنهایی از میدان مغناطیسی این غول گازی تامین نمی‌شود.

دکتر مواک در کنفرانس خبری این تحقیق گفت: در مشتری روشن‌ترین شفق‌های قطبی به خاطر پدیده‌ای موسوم به شتاب‌دهی بی‌نظم ایجاد می‌شود که درک ساختار و عملکرد آن برای ما زیاد روشن نیست.

وی افزود: داده‌ها نشان می‌دهد هر چقدر میزان تراکم و نور شفق‌ها قدرتمندتر باشد این فرایند نیز با قدرت بیشتری در جریان است اما برای درک بیشتر نیاز به داده‌های بیشتر و آنالیز دقیق‌تر داریم.

این داده‌ها می‌تواند در شناساندن مشتری به محققان نقش مهمی بازی کند و در شناخت سیارات گازی فراخورشیدی شبیه به مشتری کمک‌کننده باشد.

ویژگی‌های موجود در جو مشتری سبب شده که سوالات زیادی در رابطه با این سیاره بدون پاسخ باقی بماند.

مواک در رابطه با انرژی شفق‌های قطبی در مشتری خاطرنشان کرد: حداکثر انرژی شفق‌های قطبی در مشتری عدد بسیار قابل توجهی است و می‌تواند برای شناخت کمربند رادیواکتیو این سیاره بسیار کارآمد باشد.

استاد دانشگاه جان هاپکینز گفت: این تابش‌های رادیواکتو همواره برای فضاپیماها و مهندسان طراح آنها ایجاد زحمت می‌کنند و به همین دلیل شناخت صحیح از آنها کار را برای متخصصان راحت‌تر می‌کند.

ماموریت جونو در فوریه ۲۰۱۸ به پایان خواهد رسید اما تا قبل از پایان آن، این فضاپیما اطلاعات زیادی در رابطه با مشتری و نحوه شکل‌گیری این سیاره و همچنین تاریخچه منظومه شمسی به زمین خواهد فرستاد.

نتایج این تحقیق در نشریه علمی Nature منتشر شده است.