ماهواره “گایا” متعلق به آژانس فضایی اروپا موفق به کشف ۲٫۸ میلیون ستاره جدید پایین مرکز کهکشان راه‌شیری شده است.

به تازگی ماهواره “گایا”(Gaia) ناحیه‌ای در پایین مرکز کهکشان راه شیری کشف کرده است که بوسیله غبار کهکشانی پوشانده نشده است و میزان تراکم ستاره‌ای در آن بسیار بالاست.

به گفته محققان میزان تراکم ستاره‌ای در این منطقه در حدود ۴٫۶ میلیون ستاره بر درجه مربع است و این به این معنی است که گایا تنها ۰٫۶ درجه مربع از این فضا را رصد کرده است.

در کنار ستاره‌های بی‌شماری که در این رصد کشف شده‌اند اشعه‌های کیهانی جالبی نیز از این ستاره‌ها کشف شده‌اند که به صورت نوارهای نورانی در تصاویر مشخص شده‌اند.

براساس اعلام آژانس فضایی اروپا، این تصویر، بخشی از مناطق پرتراکم ستاره‌ای است که به دانشمندان کمک می‌کند تا تخمین دقیق‌تری در رابطه با تعداد ستارگان موجود در این منطقه داشته باشند.

چندی پیش محققان آژانس فضایی اروپا با استفاده از داده‌های ماهواره گایا حرکت بیش از ۳۰۰ هزار ستاره را نسبت به خورشید مورد بررسی قرار دادند و به این نتیجه رسیدند این حرکات وضعی در آینده دور سبب بمباران منظومه شمسی بوسیله دنباله‌دارها خواهد شد.

به گفته محققان این دنباله‌دارها ممکن است از نزدیکی زمین عبور کرده و یا حتی با زمین نیز برخورد کنند.

دنباله‌دار یک گلوله برفی کیهانی است که از گازهای منجمد، سنگ و گرد و غبارساخته‌شده و تقریبا به اندازه یک شهر کوچک است.

محققان با بررسی این داده‌ها دریافتند که نزدیک‌ترین عبور ستاره از کنار خورشید حدود پنج میلیون سال قبل رخ داده است و این اتفاق احتمالا در همین مدت زمان در آینده نیز رخ خواهد داد.

ستاره شناسان با بررسی فاصله از ستاره‌ای که در حال عبور از کنار منظومه شمسی ماست، قادر به تشخیص تعدادی از اجسام فضایی هستند که قادر به نادیده گرفتن ابر اورت هستند و سبب ارسال ستاره دنباله دار به داخل منظومه شمسی می‌شوند.

 ابر اورت نام مکانی است که خیلی از دنباله‌دارها از آن سرچشمه می‌گیرند و برابر این تئوری علمی در فاصله ۵۰٫۰۰۰ واحد نجومی و تقریبا برابر با یک سال نوری از خورشید قرار دارد.

محققان اعلام کرده‌اند برای آنکه این بمباران دنباله‌دارها اتفاق بیفتد باید فاصله ستاره عبوری از خورشید حدود ۶۰ هزار میلیارد کیلومتر باشد.

بررسی‌ها نشان می‌دهد از بین ستاره‌های مورد بررسی، ۹۷ ستاره از فاصله ۱۵۰ هزار میلیارد کلومتری و ۱۶ ستاره از فاصله کمتر از ۶۰ هزار میلیارد کیلومتری خورشید عبور می‌کنند که می‌توانند سبب ایجاد تاثیر بر روی ابر اورت شوند.

یکی از معروف‌ترین ستاره‌های مورد بررسی “گلیس ۷۱۰”( Gliese 710) نام دارد که کوتوله ای است که تقریبا ۶۱ درصد خورشید جرم دارد که با سرعتی در حدود ۵۰ هزار کیلومتر در ساعت در حال حرکت است و می‌تواند بیشترین تاثیر را در آغاز بمباران دنباله‌دارها در پنج میلیون سال آینده داشته باشد.