بر اساس آخرین اعلام پایگاه استنادی طلایه داران علم تامسون- رویتر (ISI-ESI)، دکتر محمود مهرداد شکریه و دکتر شهرام جدید از اعضای هیات علمی دانشگاه علم و صنعت ایران به جمع پژوهشگران یک درصد برتر دنیا اضافه شدند که به این ترتیب هم اکنون ۱۰ عضو هیات علمی این دانشگاه در جمع دانشمندان یک درصد برتر دنیا قرار دارند.

بر اساس جدیدترین اعلام این پایگاه، علاوه بر اعلام ۸ عضو هیات علمی دانشگاه که پیش از این نیز در فهرست دانشمندان یک درصد برتر دنیا قرار داشتند، اسامی ۲ عضو جدید نیز به این فهرست اضافه شد.

پیش از این دکتر سیدمحمدرضا میلانی حسینی (دانشیار دانشکده شیمی)، در حوزه موضوعی شیمی؛ دکتر تورج محمدی (استاد دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز)، در حوزه های مهندسی و شیمی؛ دکتر مجیدرضا آیت اللهی (استاد دانشکده مهندسی مکانیک)، در حوزه مهندسی؛ دکتر خسرو مالک نژاد (استاد دانشکده ریاضی)، در ریاضیات؛ دکتر رضا سعادتی (عضو هیات علمی واحد نور)، در ریاضیات؛ دکتر علی کاوه (استاد دانشکده مهندسی عمران) در حوزه های علوم کامپیوتر و مهندسی؛ دکتر سوسن روشن ضمیر (دانشیار دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز)، در حوزه مهندسی، دکتر یعقوب اسدی (استادیار دانشکده شیمی) در حوزه موضوعی شیمی، در زمره یک درصد برتر دانشمندان و نخبگان علمی جهان معرفی شده بودند.

دکتر محمود مهرداد شکریه (استاد دانشکده مهندسی مکانیک) و دکتر شهرام جدید (استاد دانشکده مهندسی برق) نیز به این فهرست اضافه شده اند.

پایگاه استنادی طلایه داران علم تامسون رویترز (ISI-ESI) هر دو ماه یکبار به ارائه فهرستی از دانشمندان برتر دنیا می پردازد که براساس آخرین تحولات در شبکه علم بین الملل روزآمد می شود.

مرجعیت علمی، مبنای گزینش دانشمندان برتر در پایگاه طلایه داران علم است. نکته مورد توجه این است که برخی از دانشمندان در چند حوزه موضوعی دارای رتبه هستند.

ISI برای انتخاب دانشمندان یک درصد برتر دنیا، تعداد استنادهای صورت گرفته به پژوهش های محققان دنیا در ۱۰ سال اخیر را شمارش کرده و این محققان را در ۲۲ رشته موضوعی طبقه بندی می کند. سپس این محققان براساس تعداد استنادهای دریافتی به صورت نزولی مرتب سازی می شوند و یک درصد برتر از هر رشته به عنوان دانشمندان برتر انتخاب می شوند.

مرجعیت علمی براساس تعداد ارجاعات صورت گرفته به پژوهش های پژوهشگران تعیین می شود. ارجاعات یا استنادها بیانگر میزان استفاده از نتایج پژوهش های منتشر شده هستند. هر چقدر تعداد استنادهای صورت گرفته به پژوهش های یک محقق بیشتر باشد، کیفیت پژوهش های وی بالاتر بوده و این پژوهش ها از سوی جامعه علمی، بیشتر پذیرفته شده اند.