به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، در این تصاویر که از ارتفاع بیش از یک میلیون کیلومتری سطح زحل گرفته شده حلقه‌های این سیاره به دلیل تابش نور خورشید با جزئیات خوبی قابل مشاهده هستند.

این تصاویر در تاریخ ۱۰ آوریل گرفته شده است.

زُحَل، پس از مشتری، دومین سیاره بزرگ منظومه شمسی و ششمین سیاره نزدیک به خورشید است. زحل یک گلوله گازی غول‌پیکر است که با وجود حجم زیادش تنها ۹۵ برابر زمین جرم دارد.

چگالی این سیاره حدود یک‌هشتم زمین و کمتر از آب است. پیش‌بینی می‌شود یک روز کامل در زحل برابر ۱۰ ساعت و ۳۹ دقیقه در زمین بوده و یک سال آن برابر ۲۹٫۵ برابر سال زمین است. فاصله زحل تا خورشید بیش از ۱٫۴ میلیارد کیلومتر است.

جرم سیاره زحل همانند مشتری از گاز است که بیشتر آن را هیدروژن تشکیل می‌دهد. میزان اندکی هلیوم و متان در رده‌های بعدی گازهای تشکیل‌دهنده سیاره قرار دارند.

در آسمان شب زمین، زحل به دلیل اندازه بزرگ، نسبتاً درخشان دیده می‌شود. زیبایی آسمان زحل به خاطر نوارهای روشن حلقه‌های اطراف آن و نیز به خاطر قمرهای زیادش است.

به علت سرعت حرکت کیوان به دور خود در قطب‌های آن نوعی حالت پخی مشاهده می‌شود که سیاره را از شکل کرهٔ کامل دور می‌کند. زحل از جنبه‌های زیادی شبیه مشتری است، جز اینکه در اطراف آن چندین حلقه شگفت‌انگیز وجود دارد.

براساس اعلام “سازمان فضایی آمریکا”(ناسا) در این مجموعه تصاویر که از زاویه ۱۹ درجه بالای حلقه‌ها گرفته شده، نور خورشید جزئیات زیبایی از حلقه‌های زحل را مشخص کرده است.

نکته جالب توجه در این تصاویر این است که نور خورشید در حلقه‌های زحل سبب ایجاد رنگین‌کمان شده است، هر چند که تمام رنگ‌های رنگین‌کمان زمینی در آن قابل مشاهده نیست.

همچنین ناسا در توضیحات همراه با سری جدید تصاویر منتشر شده از “کاسینی”(Cassini) اعلام کرده است که میدان مغناطیسی زحل هیچ شیب مشخصی ندارد، و این به معنی آن است که طول واقعی یک روز زحل هنوز یک راز است و کاسینی همچنان به اکتشاف خود در اتمسفر خارجی این غول گازی ادامه می‌دهد.

کاسینی در اندازه‌گیری‌های خود انحراف میدان مغناطیسی زحل را کمتر از ۰٫۶ درجه اعلام کرده است که این یافته، اطلاعات دانشمندان در رابطه با اینکه این میدان‌ها چگونه ایجاد می‌شوند به چالش کشیده است.

تصور می شود که میدان های مغناطیسی سیاره‌ای نیاز به درجه‌ای از شیب دارند تا جریاناتی که از طریق مایع فلزی عمیق درون جریان می‌یابند را حفظ کند.

بدون این شیب، این جریان‌ها از حرکت می‌افتند که باعث می‌شود میدان مغناطیسی ناپدید شود و به همین دلیل طول روز در زحل قابل محاسبه نخواهد بود.

دانشمندان با توجه به این داده‌ها نمی‌توانند طول روز را در سیاره زحل به درستی محاسبه کنند.

“میشل دوگورتی”(Michele Dougherty)، مسئول تحقیقات مغناطیسی کاسینی در کالج امپریال لندن می‌گوید: به نظر می‌رسد این انحنا در زحل بسیار کوچکتر از آنچه پیشتر تخمین زده شده باشد که توضیح آن بسیار مشکل است.

وی در ادامه افزود: ما تا به حال قادر به حل کردن معمای طول روز در زحل نیستیم، اما هنوز روی آن کار می‌کنیم.

دانشمندان امیدوارند که تجزیه و تحلیل بیشتر داده‌های کاسینی، بینش بیشتری در مورد این پدیده ایجاد کند و در نهایت به آنها این امکان را بدهد تا زمینه انحراف مغناطیسی را بهتر درک کنند.

آنها معتقدند که بخشی از فضای عمیق این سیاره می‌تواند میدان مغناطیسی واقعی را پنهان کند.

محققان همچنین قصد دارند که داده های مغناطیس‌سنج را با اندازه گیری‌های کاسینی از میدان گرانشی زحل در آخرین شیرجه‌ها به اتمسفر آن بررسی کنند.

تجزیه و تحلیل های قبلی اختلافاتی را بین داده‌ها و مدل‌های اولیه ساختار زحل شناسایی کرده است که طبق اعلام ناسا این اختلاف نشان می‌دهد ممکن است چیزی غیر منتظره در ساختار سیاره وجود داشته باشد.

فاز آخر ماموریت کاسینی، “پایان بزرگ” نام دارد که حدود سه ماه از آغاز آن می‌گذرد. کاسینی در آخرین ماموریت خود در ۲۲ شیرجه به فضای بین سیاره و حلقه‌های آن برای اولین بار اقدام به تصویربرداری از زحل از نزدیک‌ترین فاصله ممکن خواهد کرد.

اطلاعات منتشر شده از سوی ناسا در رابطه با اولین شیرجه فضاپیمای کاسینی به فضای بین سیاره زحل و حلقه‌های اطراف آن نشان می‌دهد که این قسمت از فضا یکی از خالی‌ترین بخش‌های فضاست و فقط چند برخورد محدود با ذرات بسیار ریز غبار به ثبت رسیده است.

اگرچه این ذرات ریز هستند می‌توانند در برخورد با فضاپیما آسیب‌های شدیدی به آن وارد کنند و به همین دلیل این یافته‌ها می‌تواند بر روی نحوه مواجه شدن کاسینی با این ذرات تاثیرگذار باشد.

ابعاد این ذرات در حدود یک میکرون و کمتر از آن است اما احتمال وجود ذرات بزرگتر منتفی نیست و برخوردهای این چنینی می‌تواند ادامه ماموریت این فضاپیما را دچار اختلالات جدی نماید.

فضاپیمای کاسینی در حال رسیدن به پایان ماموریت خود و نابودی قرار دارد و طبق اخبار اعلام شده از سوی ناسا ۱۵ هفته تا نابودی آن زمان باقی مانده است.

کاسینی در طول ماموریت ۱۳ ساله خود تصاویر زیادی از این سیاره ارسال کرده است که برخی از آنها به جای اینکه پاسخی به سوالات دانشمندان درباره این سیاره بدهند، سوالات جدیدی نیز ایجاد کرده‌اند.

هم‌اکنون ۲۰ سال از پرتاب کاسینی به فضا می‌گذرد. این فضاپیما هفت سال در راه رسیدن به زحل بوده است.