زمانی که حرف از وسایل نقلیه‌ای می‌شود که می توانند خودشان را برانند اغلب خودروها، تاکسی‌ها، اتوبوس‌ها، قطارها و غیره به ذهن می رسد، یعنی وسایلی که برای راندن آنها به حداقل اطلاعات از سوی راننده نیاز است. هواپیماها نیز‌ می‌توانند به واسطه استفاده از حالت اتوپایلوت بدون نیاز به خلبان خودشان را کنترل کنند به این ترتیب منطقی به نظر می‌رسد که چنین سیستم‌هایی برای راندن کشتی‌ها نیز قابل استفاده باشد.

شرکت‌های کشتی رانی در ژاپن به دنبال همکاری با شرکت‌های کشتی سازی هستند تا به آنها برای توسعه فناوری خودران کمک کنند تا در نهایت کشتی‌های باری بتوانند خودشان یا دست کم با تعداد کمی خدمه در دریاها حرکت کنند. قرار است چنین کشتی‌هایی از سال ۲۰۲۵ وارد عمل شوند.

استفاده از فناوری‌های خودران به کشتی‌ها امکان می دهد تا امن‌ترین، کوتاه‌ترین و راه هایی که به کمترین میزان سوخت نیاز دارند را انتخاب کنند به این ترتیب هزینه‌های کاهش پیدا کرده و حاشیه سود افزایش پیدا می‌کند.

علاوه بر انتخاب بهترین و موثرترین مسیر، استفاده از این فناوری باعث می‌شود که قبل از ورود کشتی به دریا موارد مختلف برای مثل نقص در عملکرد پیش بینی شود که در نهایت موجب کاهش تعداد سوانح خواهد شد. شرکت‌های کشتی سازی قصد دارند در مرحله اولیه ۲۵۰ نمونه از این کشتی‌های خودران را تولید کنند و قرار است که هزینه ساخت این کشتی‌ها که انتظار می‌رود صدها میلیون دلار باشد، بین شرکت‌های کشتی رانی و کشتی سازی تقسیم شود.

ژاپن اولیه شرکتی نیست که از برنامه‌های خد برای ساخت کشتی‌های خودران خبر داده است. در سال ۲۰۱۶ میلادی شرکت Rolls-Royce اعلام کرد که قصد دارد کشتی های باری خودرانی را تولید کننده که از سال ۲۰۲۰ میلادی وارد دریاها خواهند شد.