محققان به روشی دست یافتند از شکستگی لگن سالمندان در طول درمان کورتیزون جلوگیری می‌کند.

درمان کورتیزون یکی از مهمترین روش‌های مقابله با التهاب ناشی از آرتریت روماتویید و آرتریت عضلانی است. از طرفی شکستگی لگن یکی از مهمترین عوارض جانبی این درمان است و احتمال شکستگی را دو برابر افزایش می‌دهد.
مطالعات اخیر محققان سوئدی نشان می‌دهد استفاده از داروی آلندرونات که برای درمان پوکی استخوان استفاده می‌شود، احتمال شکستگی لگن در درمان کورتیزون را تا ۶۵ درصد کاهش می‌دهد؛ با این حال فقط یک‌چهارم بیمارانی که با کورتیزون درمان می‌شوند از داروی آلندرونات استفاده می‌کنند.
در این مطالعه محققان ۱۸۰۲ بیمار که با داروی پردنیزولون، کورتیزون درمانی می‌شدند را بررسی کردند. این بیماران حداقل به مدت سه ماه از داروی آلندرونات استفاده می کردند. در مقابل یک گروه کنترل قرار داشت که از داروی آلندرونات استفاده نکردند. نتایج نشان داد ۴٫۱ درصد از بیمارانی که آلندرونات مصرف نکردند، بعد از ۱۵ ماه با شکستگی لگن مواجه شدند؛ در حالی‌که این تعداد در گروهی که از داروی آلندرونات استفاده می‌کردند فقط حدود ۱٫۵ درصد بود.
محققان معتقدند تمام بیمارانی که کورتیزون درمانی می‌شوند باید از داروی پوکی استخوان استفاده کنند؛ مگر اینکه شرایط پزشکی ویژه‌ای داشته باشند.
شکستگی لگن در سالمندان یکی از مهمترین دلایل ناتوانی، کاهش کیفیت زندگی و مرگ زودرس است.
نتایج این تحقیقات در نشریه American Medical Association منتشر شده است.