به گزارش ایسنا و به نقل از اسپیس، میدان مغناطیسی اطراف سیارات که به مگنتوسفر نیز معروف است در جلوگیری از رسیدن اشعه‌های شدید خورشید که به بادهای خورشیدی نیز معروفند، نقش دارند.

برای مثال میدان مغناطیسی زمین در نزدیکی محور گردش آن قرار دارد و خطوط آن از قطب شما به جنوب در حال حرکت هستند اما میدان مغناطیسی اورانوس بسیار پر هرج و مرج‌تر از زمین است.

محور گردش اورانوس به دور خودش تنها هشت درجه از وضعیت عمودی منحرف شده است اما میدان مغناطیسی آن ۶۰ درجه انحراف دارد و در هر شبانه‌روز این سیاره که حدود ۱۷ ساعت و ۱۵ دقیقه به طول می‌انجامد، این میدان مغناطیسی چندین بار قطع و وصل می‌شود و به صورت دائم وجود ندارد.

تحقیقات محققان “موسسه فناوری ویرجینیا”(ویرجینیا تک) در آمریکا بر اساس اطلاعات فضاپیمای “وویجر ۲”(Voyager 2) نشان می‌دهد که به معنای واقعی اورانوس می‌تواند مسحورکننده و عجیب باشد.

“کارول پتی”(Carol paty) محقق ارشد این پروژه گفت: اورانوس در واقع یک کابوس هندسی است و میدان مغناطیسی آن شبیه “یک بچه که در حال جست‌وخیز بر روی سراشیبی‌ها و فراز و فرود تپه‌هاست”، غیرثابت و متغیر است.

وی افزود: این تغییرات بسیار سریع هستند و براساس یک نظم روزانه در اورانوس ایجاد و محو می‌شوند و به همین دلیل طوفان‌های خورشیدی در فواصل ثابت به سطح اورانوس می‌رسند و سبب ایجاد شفق‌های قطبی همانند زمین در این سیاره می‌شوند.

با توجه به فاصله زیاد بین زمین و این سیاره که حدود ۳٫۲ میلیارد کیلومتر است امکان مطالعه دقیق ساختار شفق‌های قطبی اورانوس برای محققان وجود ندارد.

سیارات آخر در منظومه شمسی بهترین نمونه‌ها برای شناخت بیشتر سیارات فراخورشیدی هستند و شناخت سپر مغناطیسی غیرثابت آنها می‌تواند مهم‌ترین چالش برای وجود حیات در آنها و سیارات مشابه باشد.