تلسکوپ فضایی هابل موفق شد از یک کهکشان دیسکی که شامل چندین ستاره تازه متولد شده است تصویربرداری کند. این کهکشان ۱۱ میلیارد سال پیش ایجاد شده است.

تلسکوپ هابل با استفاده از تکنیک لنز گرانشی و آنالیز رایانه‌ای موفق شده تصویری ۱۰ برابر واضح‌تر از توانایی خودش تولید کند که این کهکشان را در ۲/۷ میلیارد سال پس از انفجار بزرگ نشان می‌دهد.

تکنیک لنز گرانشی به این معناست که از نور یک کهکشان دورتر به عنوان لنز برای رصد کهکشان نزدیک‌تر استفاده می‌شود. با توجه به فاصله‌های طولانی در فضا نور حالت خمیده پیدا می‌کند و می‌تواند فرم یک عدسی بزرگ را بازی کند.

اصول این تکنیک در نظریه نسبیت آلبرت اینشتین توضیح داده شده است.

با وجود اینکه محققان تصور می‌کردند مناطق ایجاد ستارگان جدید می‌توانند در یک فاصله ۳۰۰۰ سال نوری شکل بگیرند، مشاهدات جدید نشان می‌دهد این مناطق می‌توانند بسیار کوچک‌تر باشند و ناحیه‌ای به وسعت ۳۰۰ سال نوری را پوشش دهند.

جین ریگبی، یکی از منجمان سازمان فضایی آمریکا (ناسا) در رابطه با رصد این کهکشان، گفت: «با افزایش قابلیت‌های تلسکوپ هابل ما موفق شدیم این کهکشان پوشیده از ستارگان نوظهور را رصد کنیم.»

وی افزود: «زمانی که ما عکس بهبودیافته از این کهکشان را مشاهده کردیم انگار داشتیم به یک آتش‌بازی سراسری عظیم نگاه می‌کردیم».

ریگبی خاطرنشان کرد: «ما با استفاده از آنالیز رایانه‌ای موفق شدیم به خوبی زوائد تصویر گرفته شده را حذف کنیم تا بهترین منظره ممکن را داشته باشیم».

با وجود استفاده از جدیدترین تکنیک‌ها و فناوری‌های روز در زمینه رصد کهکشان‌ها، منجمان همچنان معتقدند که نیاز به تجهیزات جدیدتر و قدرتمندتری برای رصد کهکشان‌های دوردست در فضا دارند.

تلسکوپ هابل در طول سال‌های فعالیت خود توانسته کهکشان‌های زیادی را کشف کند که حالت‌های مختلفی نیز داشته‌اند، از کهکشان‌هایی که در حال ترکیب شدن با هم بوده‌اند تا کهکشان‌هایی که با فاصله بسیار زیاد در حال نزدیک شدن و یا فاصله گرفتن از یکدیگر بوده‌اند.

قرار است تا سال‌های آینده تلسکوپ فضایی جیمز وب به فضا پرتاب و جایگزین هابل شود.