ذاکَ هوَ اللهُ: آن همان خداست.

اُنْظُرْ لِتِلْکَ الشَّجَرَه ذاتِ الْغُصونِ النَّضِرَه : به آن درخت دارای شاخه های تر و تازه نگاه کن.

فَابْحَثْ وَ قُلْ مَنْ ذَا الَّذي یُخْرِجُ مِنهَا الثَّمَرَه : پس جستجو کن و بگو این کیست که از آن میوه بیرون می آورد (پدید می آورد)؟

فیها ضیاءٌ وَ بِها حَرارَةٌ مُنتَشِرَه : نور و روشنی در آن است و به وسیله آن، گرما و حرارت پراکنده است.

ذاکَ هوَ اللهُ الَّذی ذاکَ هوَ اللهُ الَّذی : آن همان خداوندی است که نعمت هایش ریزان است.

اُنْظُر إلَی اللَّیلِ فَمَنْ أَوْجَدَ فیهِ قَمَرَه :به شب نگاه کن پس چه کسی ماهش را در آن پدید آورد؟

وَانْظُرْ إِلَی الْغَیمِ فَمَنْ أَنزَلَ مِنْهُ مَطَرَه : و به ابر نگاه کن پس چه کسی از آن بارانش را نازل کرد؟

أَنزَلَ:نازل کرد

أَوْجَدَ:پدید آورد

جَذوَة:پاره آتش

مُنهَمِرَة:ریزان

ذا:این← هذا

ذات:دارای

زَان:زینت داد

ضیاء:روشنایی

غَیم:ابر

مُستَعِرَة:فروزان