در اسیدهای آلی فقط هیدروژن گروه هیدروکسیل، اسیدی بوده و به صورت پروتون جدا می­ شود.

هر چه تعداد کربن بیش تر باشد ، قدرت الکترون دهندگی گروه آلکیل بیش تر است.

در اسیدهای آلی، هرچه تعداد کربن بیش ­تر باشد، قدرت اسیدی کم ­تر است.

اگر گروه­ های الکترون کشنده (الکترونگاتیوتر از کربن) روی زنجیر کربنی قرار بگیرند، قدرت اسیدی بیش ­تر می ­شود.

هر چه گروه الکترون کشنده الکترونگاتیوتر باشد، قدرت اسیدی بیش تر است.

هر چه گروه الکترون کشنده، به کربن گروه کربوکسیل نزدیک ­تر باشد، قدرت اسیدی بیش ­تر است.

هر چه تعداد گروه­ های الکترون کشنده بیش­ تر باشد، قدرت اسیدی بیش­تر می­ شود.

تمام اسیدها و بازهای آلی ضعیف می باشند و یونش آن ها در آب برگشت پذیر است.

کربوکسیلیک اسیدهای کوچک حداکثر با ۵ اتم کربن به خوبی در آب حل می ­شوند. زیرا تا ۵ کربن بخش گروه عاملی قطبی (COO-) بر زنجیر هیدروکربنی ناقطبی غلبه کرده و در حلال ­های قطبی مانند آب خوب حل می ­شوند. از ۶ کربن به بالا، زنجیر هیدروکربنی ناقطبی بر بخش گروه عاملی قطبی غلبه کرده و در حلال­ های ناقطبی خوب حل می شوند.

ریواس و اسفناج دارای اگزالیک اسیدند. این اسید آلی دو پروتون­ دار به جوهر ترشک معروف است.