تغییر فشار فقط بر گازها تأثیر دارد و حداقل یکی از مواد اولیه باید در فاز گاز باشد.

دما، غلظت و فشار با سرعت رابطه­ ی مستقیم و حجم با سرعت رابطه­ ی عکس دارد.

هرچه جامد را خرد کنیم، سطح تماس بیش ­تر شده و تعداد برخوردهاو برخودهای مؤثر و در نتیجه سرعت افزایش می ­یابد.

 ماهیت واکنش ­دهنده ­ها (طبیعت ـ نوع ـ جنس) : میزان فعالیت شیمیایی یا همان واکنش­ پذیری  ماده را تعیین می ­کند. عاملی تغییر ناپذیر بوده و چون در انتخاب واکنش ­دهنده ­ها تأثیر دارد، مهم­ ترین عامل است.

کاتالیزگر: مسیر واکنش را تغییر می ­دهد (کوتاه می ­کند) ولی مصرف نمی­ شود و سرعت را تغییر می دهد (افزایش می­ دهد) و در آخر بدون هیچ تغییری خارج می­ شود.

کاتالیزگر واکنش­ های انجام نشدنی را انجام ­پذیر نمی­ کند.

کاتالیزگر پیوند می­ دهد (به طور موقت) ولی واکنش نمی­ دهد.

مزیت به کاربردن کاتالیزگر برای افزایش سرعت واکنش به جای افزایش دما:افزایش دما با مصرف شدن (هدر رفتن) آن همراه است. در صورتی که کاتالیزگر مصرف نمی ­شود. از طرفی، بسیاری از مواد نسبت به گرما حساسند و در اثر گرما به سرعت تجزیه می­ شوند.

برخی از فلز های واسطه و ترکیب­ های آن ­ها می­ توانند به عنوان کاتالیزگر، واکنش­ های گوناگون را سرعت ببخشند. به همین دلیل، این فلزها در بدن انسان، گیاهان و جانوران به مقدار بسیار کم یافت می­ شوند. این مواد در واکنش ­های آنزیمی شرکت می­ کنند.

به جز ماهیت واکنش ­دهنده، عوامل دیگر به عنوان یک متغیر برای بهبود سرعت واکنش مطرح است.